Hoera, het is Pinksteren! Ik houd van Pinksteren. Omdat dan de Heilige Geest wordt uitgestort en daar kun je volgens mij nooit teveel van ontvangen! Niet, dat ik een heel duidelijk beeld heb van wat de Heilige Geest zou kunnen zijn, maar in zijn boek ‘Boeddha leeft, Christus leeft’ schrijft Zen-leraar Thich Nhat Hanh, dat hij een priester eens vroeg wat volgens hem de Heilige Geest was en dat die toen antwoordde: “De Heilige Geest is de energie die door God gezonden is.” Vervolgens associeert Thich Nhat Hanh deze energie met bewuste aandacht. “Bewust aanwezig zijn is voor mij net zoiets als de Heilige Geest. Beide hebben helende werking. Waar bewuste aandacht is, is liefde en begrip, alsmede diep inzicht, zodat je de wonden in je eigen hart kun genezen.” Ik kan me daar helemaal in vinden.
Dus ik houd van Pinksteren. Omdat ik geloof, wil geloven, dat op die dag de hemel is gevuld met prachtige liefdevolle energie, met helderheid en licht, met allesdoordringende wijsheid. En dat je dat allemaal in je op kunt nemen. Gewoon, door het in te ademen en door het via de poriën in je huid binnen te laten stromen. Je hoeft je maar te openen en je wordt gevuld met deze prachtige energie!
En dat geldt voor iedereen: moslims, christenen, joden, boeddhisten, hindoes, atheïsten, ga maar door. Niemand is uitgezonderd. Logisch: als het in de lucht zit kan iedereen ervan profiteren.
Op de eerste Pinksterdag moet je daarom ook zoveel mogelijk buiten zijn.
Wij picknicken altijd op een strandje langs de Waal. In 1977 deden we dat voor het eerst. Met zijn drieën; Jan en ik met ons oudste dochtertje van toen twee jaar. Later met onze tweede dochter erbij, dus met zijn vieren. We begonnen ermee, omdat er toen altijd zeilwedstrijden op de Waal waren, waardoor de beroepsvaart een dagje aan de wal bleef liggen en we een prachtig zicht hadden op alle grote en kleine zeilboten en -jachten die langs voeren. De diverse platbodems waren ook altijd indrukwekkend om te zien. Later zijn die wedstrijden opgehouden, maar onze picknick was toen al helemaal ‘ingesleten’ tot een ritueel en bovendien had ik er mijn privé-geloof aan toegevoegd. Dus bleven we picknicken op die dag.
Soms gingen er vriendjes of vriendinnetjes mee, maar meestal waren we met zijn vieren. Totdat er eerst twee schoonzoons bijkwamen en later nog eens vijf kleinkinderen. We zijn nu met zijn elven.
Het is de laatste jaren daardoor wel een soort van kleine volksverhuizing als we gaan picknicken, want we nemen altijd een paar grote kleden mee om op te zitten, schepjes en emmertjes, vliegers, ballen, shuttles en badminton-rackets, en natuurlijk allemaal heerlijke spullen om te eten, te drinken en te snoepen. Een hele sjouw! Ook dat hoort bij het ritueel: iedereen krijgt iets in zijn handen gedrukt en moet iets dragen. Ook de kleinsten, die inmiddels overigens alweer aardig groot zijn.
Maar als we eenmaal zijn geïnstalleerd (liefst bij een boom, want het is op de eerste Pinksterdag vrijwel altijd heel erg zonnig), blijven we ook de hele dag zitten. Wat heet zitten, we zijn de hele dag druk in de weer. We bouwen natuurlijk forten en kastelen langs het water, graven kanaaltjes en vijvertjes, zoeken schelpjes en krabbetjes, spelen met de golven in de rivier, proberen platte steentjes te laten ketsen op het water, maken ommetjes in de uiterwaarden en doen alle mogelijke spelletjes. Soms leest iemand een tijdschrift of gaat even een tukje doen: iedereen doet wat voor hem of haar het prettigste is en natuurlijk wordt er over van alles en nog wat ‘bijgepraat’.
Ik houd van dit buiten zijn met de kinderen en de kleinkinderen. Ik houd van deze zorgeloze, vrolijke manier van met elkaar zijn. Van dit spelen en plezier maken met bijna niets. Van dit simpele leven. Ik houd van Pinksteren.
En wat nu zo leuk is; als voorbereiding op deze blog raadpleegde ik even Wikipedia en daar las ik, dat er vroeger voorjaarsfeesten werden gehouden waar ‘de pinksterblom’ werd gevierd. Die ‘pinksterblom’ was het fluitenkruid en dus niet de roze bloem die wij pinksterbloem noemen en die trouwens ook nooit bloeit met Pinksteren!
Ik vind het daarom zo leuk, omdat ik zeker wist dat ik onderstaande foto bij deze blog wilde plaatsen: een van de foto’s van de Pinksterpicknick uit 2010. Je ziet erop mijn schoonzoon in de uiterwaarden lopen, met een paraplu bij wijze van parasol, omdat de zon zo heet was. Hij loopt voor mijn dochter uit, die de buggy met daarin hun dochtertje duwt. Ze zijn op zoek naar een geschikt plaatsje voor een middagdutje en banen zich een weg door het uitbundig bloeiende fluitenkruid; een zee van lichtende en geurende bloesems. Allemaal pinksterbloemen dus. Iets eerder liep ik er met de twee kleinzoontjes en het kleine meisje doorheen. De bloemen reikten tot bijna boven hun hoofdjes! Moet je je voorstellen hoe dat voelt…..
“Uw Koninkrijk kome” wordt gezegd in het Onze vader. Dat kan goed zijn, maar volgens mij waren wij die eerste Pinksterdag in het Koninkrijk Gods. En ieder jaar weer, zijn we daar.
Hoewel, afgaande op de weerberichten zal het dit jaar geen picknick-weer zijn. Teveel buien en veel te koud om de hele dag buiten te zitten. Trouwens, er zíjn helemaal geen strandjes, want de Waal staat heel hoog door alle regen. We hebben de picknick daarom uitgesteld tot nader orde. Dat kan heel goed, want ik heb mijn geloof aangepast: de Heilige Geest is altijd aanwezig.
Een hele goedemorgen Riekje,
Wat een genot jouw verhaal nu te lezen. Bij een houtvuurtje in onze woonkas met een kopje koffie, na een uitgebreid rondje over ons landgoedje. Ons stukje grond waar we sinds eind juni bezig zijn ons te wortelen en verbinden. Voor het eerst zien we alles in blad en bloem komen. Alle bomen en struiken die er al waren, maar ook de tientallen boompjes en struiken die we het afgelopen half jaar geplant hebben. Ik liep daar net tussen, de serene rust stroomde bij mij binnen en toen voelde ik ineens de warmte van de zon die door de wolken heen schemerde. Het was precies zoals jij beschrijft! De heilige geest in de lucht (en ik weet zeker dat die doordringt in alle meer tastbare wezens en dingen tussen de lucht in).
En nu voel ik de heilige geest in de vorm van een warme verbinding met jou. Dankjewel en ik wens je een heerlijke (picknick loze) Pinkster!
De natuur is momenteel prachtig, al schijnt de zon nauwelijks. Bij mij in mijn tuintje groeit alles als kool! Ik moet nu eigenlijk al planten gaan opbinden, wat meestal pas eind juni nodig is.
We hadden een prima Pinksterdag, want we konden toch nog een fijne wandeling maken langs de Waal!
Goede morgen Riekje,
Heel fijn om te lezen en ja de energie van de Heikige Geest is er altijd en overal. Heb ik zelf meermalen letterlijk ervaren. Bless you!
Oh, dat zullen heel bijzondere ervaringen zijn geweest! Wat mooi. En ook wat mooi, die wens aan het eind van je reactie: bless you. Komt helemaal binnen!
Lieve Riekje,
Dank je wel weer voor je verhaal.
Ik heb een grote bos Fluitekruid in een vaas gezet voor ik wist dat dat van oorsprong de echte Pinksterbloemen zijn.
Bij ons op het erf is 1e Pinksterdag de familiedag. Al heel lang. En ja 1x een tent gehuurd verder altijd zonnig. Een dag waar iedereen zich op verheugde. Mijn ouders 6 zussen en 1 broer met gezinnen De club werd steeds groter met schoonkinderen en kleinkinderen. We waren soms met 60. Vorig jaar door Corona voor het eerst afgeblazen helaas. En nu hebben we ook besloten om Pinksteren door te schuiven. Heel mooi, dat de Heilige Geest niet aan een bepaalde dag gebonden is, zoals je schrijft. Wel heel jammer, omdat 2 van mijn zussen dit voorjaar vrij plotseling zijn overleden. De Corona begrafenissen doen ons allemaal verlangen naar de warme nabijheid van elkaar in de helende zon.
Nu stromen app-jes binnen met mooie herinneringen en fotoos, zodat we toch verbonden zijn. We ademen de verbindende liefde in en uit naar elkaar.
Hartegroet, Heleen.
Jeetje, 60 mensen bij elkaar, wat een gezelschap. En wat jammer dat het ook dit jaar weer niet doorging. Zeker nadat twee van je zussen dit voorjaar zijn overleden.
Ja, fysieke nabijheid doet wel echt iets heel speciaals. Wat is dat toch?
Maar dat jullie de band nog heel levend houden door middel van de app-jes en foto’s is ook heel dierbaar. Inderdaad; dan de verbinding maar via de adem…..
Lieve Riekje, wat een heerlijk verhaal weer. Uit het leven gegrepen, letterlijk dus 🙂 De foto van je schoonzoon en dochter wandelen door het gras met Pinksterbloemen doet mij denken aan de tijd dat ik samen met mijn vriendjes of broers weleens van Vlaardingen naar Hoek van Holland fietste om van het strand te gaan genieten. We gingen dan onderweg vaak liggen in het hoge gras met Pinksterbloemen op het schuine deel van de Vlaardingsedijk. Heerlijk die geuren en prachtig het geluid van de vele vogels. Ik ruik en hoor het nu nog. Het was op je rug liggend genieten van de natuur en de zon. Dank voor je inspirerend verhaal!
Oh, wat een prachtig beeld; die jongens die samen in de berm van de dijk in de zon liggen te ruiken en te luisteren. Lijkt wel op de Titaantjes van Nescio! Wat zijn zulke herinneringen toch belangrijk voor je levens- en wereldbeeld.
Wat mooi, leuk en gezellig zeg hoe jullie dat met zn allen steeds hebben gedaan.
Fijne alternatieve Pinksteren gewenst dit keer.
Ik ga lekker naar buiten als t droog is. Dank voor je tip.
En het wás droog de eerste pinksterdag! Tenminste bij ons. Dus we hebben met zijn alles nog een mooie wandeling gemaakt langs de Waal. We hadden op die manier toch nog een echt Pinkstergevoel.
Ik hoop dat jij ook een goede buiten-dag hebt gehad.
Goede morgen Riekje en allen lezers,
Ja heerlijke blog vandaag! Ik zit aan de ontbijttafel met uitzicht op tuintafel waar al de hele week een bos Fluitekruid staan. Pinksterbloemen dus!
Mooi de persoonlijke notities. Dank jullie!
Voor mij waren Pinksterdagen vroeger zeer verbonden met water, met zeilen. Eerst een huurboot met vrienden, toen een kleine BM met mijn verkering! Met het ouder worden van onze kinderen huurden we een zeilboot. Daarna als alleenstaande met vrienden, of groep een paar dagen het water op. En jaa het was atijd goed weer! Pinkster en water onlosmakelijk met elkaar verbonden! Me open stellen en het laten gebeuren.
Geen familie gebeuren nu.
Dat doen we met Kerst en Pasen, heel dierbaar.
Nu volgen mijn nakomelingen en de hunne hun eigen stroom.!
Mooi, zoals jouw Pinksteren ook verbonden is/was met het water. Zij het dan dat jij óp het water zat en wij ernaast. En wat leuk ook, te zien dat dat watergebeuren door de loop van je leven steeds van vorm veranderde, maar toch op het water bleef.
Ja, de kinderen gaan natuurlijk na verloop van tijd hun eigen stroom volgen, maar dan nog blijven die herinneringen heel dierbaar.
Mooie en ontroerende blog. Verbinding is het mooiste dat er is.
Ja, het doet altijd weer heel goed om de verbinding weer te voelen. Zo belangrijk!
Hallo Riekje
Ik ben je dankbaar voor je mooie woorden!
Ik ga ondanks het weer toch maar een lange wandeling maken met de hond en neem je woorden mee.
Fijne dag
Monique
Ik hoop dat je een fijne wandeling hebt gehad. Zal wel, want uiteindelijk was het weer helemaal niet zo slecht. Wij hebben met de kinderen en kleinkinderen nog langs de Waal gewandeld. Uiteindelijk was het een prima dag!
Om jaloers op te worden en dat ben ik ook met zo’n mooie familieband en traditie.
Geniet maar weer Riekje, al is het op een andere dag.
Zojuist een bericht ontvangen dat een goede vriendin waar de kanker voorbij was een heftige terugkeer heeft en vrijdag geopereerd wordt. Pinksteren maakt zeker dat ik haar bergen met helende energie gestuurd heb. Dank en dank. Tom
Wij kregen de zaterdag voor Pinksteren een bericht van een goede vriend die vertelde dat hij hopeloos was vastgelopen in het leven. Een soort noodkreet. Ja, ‘de dingen van het leven’ gaan natuurlijk gewoon door. Ziekte en emotionele misere blijf ons niet bespaard. Goed idee om de Heilige Geest door te sturen naar dergelijke adressen.
Dankjewel Riekje,
door dit pinkster-blog breng je me terug naar ‘mijn thuis aan de waal’ tijdens een retraite in de natuur met Jan en met jouw zorg op de achtergrond. Enkele dagen vanuit de groep alleen het door mij gebaande pad lopen. Steeds naar dezelfde ‘saaie’ plaats en die, met een vuilniszak als vloerbedekking en een sjawl als dekentje, eigen maken en verder maar zien wat er (in mij) gebeurt. Vrachtboten varen af en aan, net als mijn innerlijke beweging. En later op de dag samenkomen, ook buiten in de kring en wat napraten. Zo rijk met ‘niks’.
Jij hebt de rijke familie-picknick met ‘niks’ nog tegoed. Ik wens je dan een heerlijke dag. En vandaag een mooie pinksterdag met de inspiratie van moeder natuur die, zoals je schrijft, voor iedereen elke seconde beschikbaar is. Liefs, Jozien
Oh, dat was zo’n ‘landschap- en meditatiegroep’ die we indertijd in Hurwenen organiseerden. Jan met de deelnemers in het veld en ik in de keuken. (Met altijd kwark met rode bessengelei als toetje!) Dat waren inderdaad altijd heel bijzondere retraites. Wat leuk, dat je daar nog zo’n heldere herinnering aan hebt.
We organiseren deze retraites nog steeds, maar nu in Frankrijk.
Dank je wel Riekje,
Ook wij hebben een familie traditie. Het familie pinkster weekend. Onze ouders (inmiddels overleden) broer en zussen, hun kinderen en kleinkinderen kwamen vanuit het hele land naar Brabant met Pinksteren om met elkaar een weekend door te brengen.
Inmiddels is ons huis en erf te klein en de organisatie te groot voor de steeds groter wordende groep en nu zetten neven en nichten de traditie voort. Niet meer met Pinksteren en op verschillende locaties in het land.
Ondanks verschillende ontwikkelingen, verschillende delen van het land , verschillende denkrichtingen in religie en geloof voelen we toch in zo’n weekend de geest van ons oorspronkelijke gezin. En misschien is dat ook wel een Heilige Geest.
Liefs Gerda
Nou, dat zou ik zeker een heilige Geest noemen! Wat bijzonder dat jullie nog steeds bij elkaar komen met zo’n grote, diverse groep. Heel kostbaar.
Wat een heerlijke blog weer. Ik ben op een gegeven moment begonnen met je blog voor te lezen aan mijn lief. Sindsdien kijken we samen uit naar jouw volgende blog. Wederom word ik me ervan bewust hoe helend verhalen vertellen is. Dankjewel dat je dit doet Riekje.
En ik dank jou voor deze reactie. Want ik vind het zo bijzonder te weten dat mijn blogs worden voorgelezen en dat ze als helend worden ervaren. Het stemt me dankbaar.
Dag Riekje,
sinds de opleiding bij jullie denk ik ieder jaar met Pinksteren aan je, precies omdat je ooit zei dat je zo van Pinksteren houdt, van het neerdalen van de Heilige Geest!
Voor mij gaf dat een nieuwe betekenis aan deze vroeger kerkelijk ingevulde feestdagen, dank daarvoor!
Liefs,
Francis
Wat leuk om dit te horen; dat mijn enthousiasme over is geslagen op jou. Ik wens je veel heilige geest toe!
Goedemorgen Riekje,
Sinds kort lees ik je blog, ik geniet er van maar ben niet zo van het reageren, maar de pinksterblog bracht veel bij mij naar boven. Allereerst een gevoel van heimwee en verlangen naar de landschapsmeditatie, die ik 10 jaar mee heb mogen maken. Waar ik heel erg onzeker aan begon, maar wat uiteindelijk uitmondde in een gevoel van vrijheid, ruimte en uiteindelijk bevrijding en loslaten van een zeer nare en eenzame jeugd.
Alleen dat s’avonds je gedachten delen vond ik erg moeilijk.
Ik heb van ieder jaar een dagboek bijgehouden en als iets mij teveel wordt, lees ik het nog eens na.
Ik heb altijd genoten van het bloeiende koolzaad, fluitenkruid en de meidoorns, maar ook en vooral van het genieten in stilte om en in mij en de rust die het mij bracht. Nooit gedacht, dat ik zo goed alleen met mijzelf kon zijn. Dus heel veel dank voor deze pinksterblog.
Dankjewel voor je reactie! Ik ben er blij mee.
Wat fijn dat je zoveel goede herinneringen hebt aan de landschapsmeditaties. En wat een prachtig resultaat uiteindelijk: het kunnen loslaten van je nare jeugd en het kunnen genieten van de stilte en de rust in en om jezelf. De vriendschap met jezelf is zó belangrijk en kostbaar!
Een mooi verhaal met een prachtig plot!
(de laatste regel)
Ja, die laatste regel schoot me zomaar te binnen en daar was ik heel blij mee.
En ik was/ben het er ook helemaal mee eens.