De droom waarin ik in mijn auto eindeloos lang ronddool op allerlei kleine, kronkelende weggetjes, op zoek naar een station, eindigt totaal onverwacht met een gedachte die door me heen bliksemt: “Maar ik hoéf helemaal niet met de trein. Ik heb een goede auto met een krachtige motor. Ik heb helemaal geen trein nodig. Ik kan gewoon dóórrijden.”
Ik rijd op dat moment op een vrij brede uitvalsweg van een stadje en er is vrijwel geen verkeer. Het wijde uitzicht, de gedachte dat ik zélf kan rijden en de ruimte die ik voor me zie, doen me bijna duizelen. Een golf van energie stroomt door me heen, ik trap het gaspedaal krachtig in en ik roep uit: “En nú naar huis!”
Verbaasd word ik wakker en verheugd sta ik op. Wat een veelbelovende droom! Ik ga naar huis. Ik verwacht er alles van.
Ik beweeg me langzaam door de dag. Mijn gedachten gaan traag. Langzaam doe ik de dingen, terwijl ik met mijn aandacht gericht blijf op het laatste beeld van de droom en de woorden: “En nu naar huis.”
Totdat ik me in de loop van de dag afvraag wat dat ‘huis’ eigenlijk is. Hoe ziet het eruit? Wat betekent het? In de droom is niets te zien wat op een huis lijkt. Integendeel; ik rijd de stad juist uít. En voor me zie ik wel een weg, maar na een paar honderd meter verdwijnt die in een wolkige, witte mist. Niets te zien dat ook maar in de verste verte lijkt op een huis of thuis. Ruimte, leegte, stilte, mistig licht. Dat is alles wat ik voor me zie.
En dan dringt tot me door dat deze ruimte, deze stilte en dit licht mijn uiteindelijke huis zal zijn. Er zal geen gebouw zijn, geen huis, zelfs geen landschap, er zal alleen ruimte zijn. Dezelfde ruimte als die waar ik vandaan kom en die ik voor me zie in de droom. Ze is in de droom alleen nog niet helemaal helder. Ze wordt nog verduisterd door een mistig gordijn, maar is zeker aanwezig.
En dan ‘valt me in’: “Om daar te komen moeten alle poorten worden geopend.”
Ik begrijp het meteen: alles wat in de weg zit om deze ruimte te betreden zal uit de weg moeten worden geruimd. Ik zal alles, al mijn concepten, introjecten, gevoelens en uiteindelijk mijzelf moeten opgeven om daar werkelijk aan te komen.
Ik begrijp ook, dat dit een proces in mijzelf is waaraan ik niet al teveel mag gaan zitten sturen en rommelen. Het moet zijn gang kunnen gaan. Ik hoef het alleen maar te volgen. Met al mijn aandacht.
Inmiddels alweer ruim een week verder en geen droom meer gehad. Ook geen ‘bijzondere ervaringen’. Nog niet ‘thuisgekomen’ dus. Maar er is wel het gevoel dat ik al een hele poos heb en dat zich met de dag nadrukkelijker laat gelden: ik moet ruimte maken. Ruimte voor ‘iets anders’. En hoewel ik er geen idee van heb wat ‘dat andere’ zal zijn, weet ik wel heel zeker dat het zich niet zal voordoen zolang ik geen ruimte maak.
Om het proces trouw te blijven, zal ik hier dus gehoor aan moeten geven. Ik moet ruimte maken.
Concreet betekent dit (onder meer) dat ik geen blogs meer zal schrijven. De blogs nemen teveel van mijn aandacht om nog ruimte over te laten voor iets nieuws. Ik realiseer me dat ik dit heel kortaf zeg, maar dat is voornamelijk omdat het me heel veel moeite kost om het te zeggen.
Zoals het me ook de grootste moeite heeft gekost om dit besluit te nemen. Een deel van me wil dit helemaal niet. Ik vind het heerlijk om de kleine blogjes te schrijven en daar aan te schuren en te schaven totdat ik ze zelf ‘helemaal goed’ vind. Ik ben ook gehecht geraakt aan de kring van abonnees die zich in de loop van de jaren om me heen vormde en die ik ervaren heb als een ‘extended family’. Ik hoorde van zoveel mensen dat ze mijn zondagochtend-verhaaltjes heel erg waardeerden. Ik heb zoveel aardige, meevoelende, meedenkende en vaak ook leerzame reacties gekregen. Het was een vreugde om ze stuk voor stuk te lezen en te beantwoorden.
Dat ga ik dus allemaal verliezen door dit besluit. Het is alsof ik iets heel dierbaars kwijt ga raken, wat ik zeker zal missen. Het is zoals het vreemde dubbele gevoel dat me overviel na de geboorte van onze beide dochters: enerzijds de vreugde van het nieuwe leven en de opluchting van het niet meer hoeven dragen van de bijna te zware last in mijn buik en anderzijds de plotselinge leegte daar; het gemis van dat levendige kindje binnenin mij.
En ik heb nog zóveel te melden en te zeggen, ik heb nog zóveel mooie foto’s om te laten zien en er is nog zoveel muziek die ik zou willen delen.
Wie weet, kom ik volgende zondag wel weer aanzetten met een blog. Eerlijk gezegd weet ik wel zeker dat ik weer terugkom. Ik weet alleen niet wanneer en ook niet in welke frequentie.
En toch: het moet stoppen.
Even.
Of langer?
In ieder geval nu.
De druk moet er af.
De wekelijkse deadline moet van de baan.
Opdat voor mij
de tijd niet meer
aanvoelt
als een gevangenis,
waarbinnen ik me
moeizaam wring
van de ene cel naar de andere.
Opdat
de tijd zich vrij
kan geven
en zich loom
kan rekken,
zich geeuwend
uit kan rekken,
wijduit,
tot de grootse,
immense ruimte
die de tijd
in wezen
is.
Lieve Riekje, dat de ruimte uitzicht en inzicht mooie geven. Alle liefs, Margriet
een mooi kado voor jezelf riekje!
lieve groeten,
margriet
Moge geven, bedoelde ik natuurlijk.
We zullen je op zondag morgen erg missen..
Dank je wel na meer dan 35 jaar ..
We zien je graag op een manier weer verschijnen
Gefeliciteerd Riekje, wij gaan allemaal naar huis.
Maak de weg vrij en geniet van deze tocht,
Tot ooit, Tom
Lieve Riekje,
Om met Vasalis te spreken; ik voel me bedroefd en goed om te lezen hoe je je bevrijdt. Geniet van je reis! Liefs Liesbeth
Dag, in elk geval voor nu, Riekje.
Ik meende te herinneren dat je in een van je laatste boeken “stations” wilde introduceren waar “fasen” logischer leken. Of dat zo is geworden, weet ik niet meer. Maar nu lijkt er toch een nieuwe levensfase aangebroken? Juich die toe – geniet ervan, zonder er per se “aan” te hoeven komen… Let it be.
Succes!
lieve Riekje,
wat een besluit! Eén gedachte dringt zich meteen aan mij op: ‘geef alstjeblieft het schrijven van je blogs niet op, geef wél de dwang om een deadline te halen op, want die zit in de weg. Haal de druk, het moeten eraf, dat ontneemt je de ruimte, maar behoud & koester het plezier dat je eraan beleeft! Op jouw manier, in je eigen tijd, zonder druk van buitenaf.
Succes & sterkte, spannend! Liefs, Nelleke
Dag Riekje,
We “kennen” elkaar al veel langer dan dat ik met je mee mag lezen (mijn hele leven al?).
Je blogs hebben me in het afgelopen jaar veel stof tot nadenken gegeven en geholpen in het proces na mijn hersenbloeding. Dank je wel daarvoor!
Lieve groet, Sara
Lieve Riekje, heel hartelijk dank voor de zondagochtend blogs die ik altijd met zoveel plezier, verwondering en bewondering heb gelezen. Ze inspireerden me. De druk die het geeft op den duur om elke keer weer zo’n mooi stukje te leveren begrijp ik heel goed.
Ik gun je alle goeds en ruimte, wat niet wegneemt dat ik het zal missen.
Heel veel dank, Carla
Lieve Riekje! wat fijn dag je dit besluit hebt genomen en dat je de tijd neemt en de ruimte gaat ervaren. snap het zo goed! dank je wel voor alles. het gaat je goed, hartelijke groet José
Mooiii gezegd Liesbeth!
Helga
Lieve Riekje, wat mooi te lezen hoe trouw jij hebt aan jezelf en dat wat zich in jou laat horen❤️. De zin “uiteindelijk mezelf loslaten “ komt wel binnen. Hef onderdeel van een ieders levensproces, wat ik zelf de moeilijkste klus vind dat te weten en die weg te gaan. Dank je wel voor al je mooie en inzichtelijke blogs. Een mooie tijd en ruimte toegewenst. Liefs
Mooiii gezegd Liesbeth!
Helga
Lieve Riekje,
Wat een leermeester toch onze dromen.
Ja ik zal je blogs missen, inspirerend en herkenbaar.
Zo.mooi als je druk van moeten er vanaf is.
Zo als wij hier kunnen leven hoeft dat niet.
Ik herken hoe lastig dat is. Nu met 81 jaar voel ik ook dat er een ander pad is.
Ik stel.me open voor de verandering.
Pelgrim van het leven.
Goede reis
Liefs
Helga
Wat opwindend! Ruimte om te ontdekken, ruimte om te zijn. Nieuwe horizonten…
Veel liefs,
Karin
Lieve Riekje,
Dankjewel voor je oprechte blog.
Iemand zei eens tegen me: ‘Als je de rust en stilte vrijwillig op durft te zoeken, geeft het helderheid en kracht’.
Ik zal je blogs missen, maar we zijn sowieso allemaal met elkaar verbonden.
Liefs, Marijke
Dag Riekje,
Dank voor alle blogs en inspiratie. Deze laatste raakt aan mijn zoektocht. Mooi om eerst ruimte te maken en dan iets nieuws te laten ontstaan. Het voelt dat dat voor mij ook nodig is op dit moment. Dus dank voor je voorbeeld. Ik ga je blogs zeker missen, en heb het gevoel dat je me op de ene of andere manier of vorm toch blijft inspireren.
Liefs Maria
Ik voel vooral dankbaarheid voor wat je ons lezers hebt gegeven. Moge het je goed gaan!
Lieve Riekje,
Heel veel dank voor al je mooie blogs waar ik veel aan beleefd heb. Ik ga het missen zo op de zondagmorgen. M’n hart maakte een sprongetje bij het lezen van de reactie van Nelleke en ik ben het met haar eens.
Riekje het ga je goed!
Lieve groet, Marjan
Lieve Riekje,
Wat een moedig besluit.
Trouw zijn aan het proces in jezelf.
Naar huis..
Liefs, een omhelzing,
Els
Lieve Riekje,
Wat een zegen zo’n droom waarin je ontdekt geen trein nodig te hebben om thuis te komen en waarschijnlijk uiteindelijk ook geen auto.
Bijna 40 jaar geleden ervaarde ik thuiskomen bij mezelf bij jullie in Gameren. Ik had daar letterlijk en figuurlijk een trein voor nodig.
Een voorproef van ‘naar huis gaan’.
Hoop dat dit geen afscheid is maar dat ik mee mag leven op je weg naar huis.
Liefs Gerda
Dank je wel, Riekje, voor de voor mij korte tijd dat ik je blog met veel plezier las. Ik zou haast zeggen: dank je wel, lieve Riekje. Ook al ken ik je niet eens persoonlijk. Maar dat zegt volgens mij wat over je kracht om – ook onbekende mensen – persoonlijk te raken. En die kracht blijf je ongetwijfeld inzetten. Bij van alles en nog wat. Ik wens je veel inspiratie, succes en ruimte toe. Jacqueline.
Dag Riekje,
Moeilijk om woorden te vinden voor wat je bericht met mij doet. Ik voel me geraakt en het spreekt tot mij in een taal voorbij woorden. Je maakt iets helderder wat ons allemaal te doen staat. Het maakt verdriet wakker en het opent perspectief en ruimte.
Dank je voor jouw gulheid in alles wat je met ons gedeeld hebt.
Genegen groet,
Paul
Lieve Riekje,
Bij het lezen van jouw blog, voel ik onmiddellijk weer de pijn van de vergankelijkheid; het steeds weer opnieuw afscheid te moeten nemen van dierbaren, ervaringen, levensfases enz. waar ik me al een poosje in bevind.
Niet fijn, maar kennelijk noodzakelijk om doorheen te gaan.
De dromen over auto’s en stations had ik met name tijdens de opleiding. En onlangs, na jaren van nauwelijks nog dromen te kunnen herinneren, verscheen er weer een droom over een trein waarin ik me bevond, zoekend naar welk station ik zou gaan. Kennelijk vraagt er weer “iets” om aandacht!
Wat mooi dat jij zo helder interpreteert wat jouw droom jou wil zeggen. Ik dank je voor al je inspirerende blogs en ook al zal ik ze misschien nooit meer lezen, het verbindende draadje naar jou (én Jan) zal ik altijd blijven voelen. Wie weet gaan we elkaar nog eens zien in Frankrijk. Ik wens je veel rust, stilte en inspiratie op jouw nieuw ingeslagen weg.
Goede reis lieve Riekje!
Dag Riekje,
wat heerlijk om jou ervaring te mogen lezen. Het geeft mij herkenning,troost en kracht om mijn weg te vervolgen. Te vertrouwen dat ik op een belangrijk kruispunt de goede weg ben op gegaan. Er is veel gebeurd in mijn leven. Al dit gebeuren heb ik omarmd en heeft me tot hier gebracht om in rust en vrede de laatste fase in te gaan. Ik weet dat ik geleid wordt. Soms is er nog verzet, maar het vertrouwen is sterker.
Pace et Bene, wens ik alles wat leeft op deze wereld.
Dorus.
Lieve Riekje,mijn hart maakt een sprongetje van blijdschap omdat je alleen in ruimte ,de overgave en de stroming zich laten voelen en ervaren. Zonder enig voorbehoud.
Met al je talenten, je helderheid ,heb je me blij gemaakt en heb ik met plezier je blogs gelezen!
Daarvoor Dank
Maar ik kom in een diepere vreugde terecht met jouw keuze
Lieve Riekje,
Ik hou van je en ik maak je al sinds lange tijd mee in mijn leven . Voor mij ben je werkelijk van onschatbare waarde : een van mijn grote leraren in mijn leven , heb je gisteravond nog genoemd aan mijn nieuwe lief . De gouden en zilveren werken . Schrijven/spreken is zilver en goud is het zwijgen!! Ik heb alle begrip. En vind je droom zooo hoopvol !!!
Liefs van Marijke Bijleveld
Lieve Riekje
Wat een moedig besluit. Niet alleen stop je met de blogs maar ga je ook daarnaast meer ruimte creëren. Ik wens je toe dat het je brengt wat je voor ogen hebt. En ja ik ga je blogs missen, niet alleen de inhoud maar de energie waarmee ie geschreven is: met diepgang, zorgvuldigheid en altijd iets om over na te denken. Jammer je te moeten missen, maar ik ben heel benieuwd wat er ontstaat uit die ruimte, wie weet kan je dat een keer delen en anderen ermee inspireren. Heel veel geluk voor jou en voor Jan.
Nicole Koopman
Lieve Riekje,
Dank je wel. Dit besluit van jou is zo’n inspirerend voorbeeld. Trouw zijn aan je eigen levenspad. Het is het grondrecht van ieder. Goede reis, en ja: af en toe een levensteken zou fijn zijn, maar geen must. Ga in vrijheid en vrede.
Liefs, Heleen.
Wat moedig Riekje, je overgave aan je verlangen naar de Ruimte waaruit alles voortkomt en weer in terugkeert, ons aller Thuis. Om daar nu prioriteit aan te geven, de roep naar het Wezenlijke te volgen.
Goede voortgang op je Pad, en wie weet laat je ons er weer eens iets van horen, op jóuw tijd.
Dank voor het delen van jouw inzichten.
Hartelijke groet van Carolien
Wat een prachtig beeld, deze droom!
Dank voor deze inspiratie. Ik wens je alle ruimte.
Groet, Peggy
Lieve Riekje,
Wat een moedig besluit!
Liefdevolle groet en veel mildheid en ruimte gewenst. Het is je meer dan gegund.
Joke
Lieve Riekje
Ik pink een traan weg, maar ik weet, dat zoals wel vaker gedachtes bij me opkomen van dierbaren die zij gezegd of gedacht zouden kunnen hebben, flarden van je nog niet geschreven blogs nog wel binnen komen waaien. Op een bries vanuit een onbegrensde vredige ruimte met zachte kleuren die inspireren tot . . . .
Goede thuisreis
Lieve Riekje. Dit is een besluit dat je niet neemt maar dat je toevalt. Wat mooi dat je dit zo met ons deelt. Dank je wel voor alle mooie wijsheden die je ons in de afgelopen jaren hebt gegeven. Dit is zeker geen afscheid.
Lieve groeten van Wilma
Lieve Riekje ,
Wat een wijs besluit om uit de trein van de deadlines te stappen
Ik heb de muziek die je meestuurde ( voor mij de voortdenderende trein) met moeite helemaal tot het einde kunnen luisteren, het eindigt abrupt:
en toen was er een weldadige stilte ! En in die stilte voel ik met jou verbonden .
Liefs Liefka
Lieve Riekje, ik denk aan het gedicht van Rilke. ONGESTOORDE ONTWIKKELING
men moet de dingen de eigen
ongestoorde ontwikkeling laten, die diep
van binnen komen door niets gestuurd
of versneld kan worden
geduld moet men hebben tegenover
onopgeloste vragen van het hart en probeer
de vragen zelf lief te hebben
als gesloten kamers en als boeken
in een vreemde taal geschreven
het gaat er om alles te leven
wanneer men de vragen leeft
leeft men misschien langzamerhand
zonder het te merken op een vreemde dag
middenin het antwoord
Rainer Marina Rilke
Lieve Riekje,
Heel hartelijk dank voor je prachtige blogs. Heel inspirerend. Ik wens je een goede thuiskomst.
Wel thuis, Riekje!
Geniet van de ruimte en het ontluikende voorjaar!
Ik zal je blogs wel missen …..
Liefs, Marlies
Lieve Riekje,
Sinds kort opnieuw kennis gemaakt met je mooie blogs. In je tweestrijd heeft je inzicht het mogen winnen. De zware druk is van de ketel. Het schrijven kan je volgens mij niet laten. Zo maar op een onverwachte dag…wie weet.
Geniet van de ruimte die je jezelf gegeven hebt en van je avontuurlijke reis die naar je thuis gaat leiden.
Dank en liefs,
Anneke
Ahh, dat dubbele gevoel bij een geboorte,hoe herkenbaar.En je wijsheid.
Je geeft woorden aan mensen die ze zelf niet altijd kunnen vinden.Liefs
Karin
Goede reis en dank voor de inspirerende blogs die ik altijd als eerste las op zondagochtend. als mooi begin van de dag. Ik wens je alle goed. Hartelijke groet, Ada
Lieve Riekje
Ontroerend
Diepe diepe buiging voor jou
Dankbaar, diep dankbaar voor alles wat je gegeven hebt,
het werkelijk voorgeleeft
Geniet van de ruimte
Warme groet
Kim
Nog maar kort ken ik je blogs en wekelijks geniet ik van je inzichten en wijsheid. Met mijn nog geen 40 jaar mag ik leren van de wijsheid van een vrouw die al zo veel meer heeft meegemaakt, jouw levenswijsheid.
Mijn eerste gedachte is dat ik baal van dit besluit: Van wie moet ik nu leren? Kan niet iemand het overnemen?
Dan komt mijn medeleven op: wat fijn voor je dat je deze last mag laten varen.
En dan de langzamere vraag: Hoe kan ik leren van jouw voorbeeld. Welke signalen geeft mijn lijf of mijn onderbewuste waar ik naar moet luisteren? Welke moedige keuzes wil ik maken om ruimte te geven aan wat komt?
En daar kan ik de komende tijd nog wel even mee verder…
Dank voor je inzicht en wat ik van je mag leren. Ik wens je een prachtige reis!
Lieve Riekje.
Weemoedig word ik ervan, ik zal je aanwezig- en nabij zijn missen.
Tegelijkertijd herken ik dit proces en dat stemt me vreugdevol.
Dank voor alles, liefs Mariose
Bedankt voor je mooie en inspirerende blogs en ook de tijd die je genomen hebt om te reageren. Ik ken je niet persoonlijk maar je blogs hebben mij altijd wel aan het denken gezet. Dankjewel en alle goeds gewenst.
Lieve groet Linda
Beste Riekje, dankjewel voor al die prachtige blogs op zondagmorgen. Ik lees ze steeds weer met veel belangstelling. Ik wens je alle goeds op het pad wat jij nu gaat lopen. Het ga je goed. Liefs, Wilma.
Beste Riekje, dank voor wie je bent en wat je doet. Al decennia kennen wij elkaar niet en loop ik zo vaak met je te praten, een wonder.
Dank je wel voor je mooie blogs, iedere zondag, Riekje.
Het ga je goed!
Tine
Bedankt Riekje, op weg naar het licht.
Lieve Riekje,
Dank voor al je mooie blogs en het delen van jouw wijze van leven, denken en doen.
Toen ik je besluit las moest ik direct aan een logion uit het Thomasevangelie denken:
“Kom tot zijn terwijl je voorbijgaat”. Loslaten om Thuis te komen… Een stokoude wijsheid,
maar o zo moeilijk…. Chapeau voor je besluit!
Ik wens je van harte een goede en vervullende reis.
Tot ziens!
Lieve groet, Gusta
Lieve Riekje,
Bedankt voor je blogs, je boeken en alle wijsheid die je mij hebt gegeven met zoveel humor en eerlijkheid. Ik heb er van genoten en bijzonder veel van geleerd.
Wat fijn en mooi dat je een nieuw pad kiest.
Veel plezier .
Lieve groet Bregit
Lieve Riekje,
Heel veel dank voor je mooie intense blogs. Ik heb ze met aandacht gelezen. Maar los van het plezier en inspiratie waarmee je ze geschreven hebt, snap ik ook dat het druk oplevert om ze iedere week te schrijven. Heel fijn dat je jezelf de ruimte geeft. Wie weet wat er wellicht ontstaat in rusten vrijheid. En de “extended familie” blijft gewoon bestaan.
Veel liefs Alma
Beste Riekje,
Tot zover bedankt dan maar.Gelukkig heb ik je
boeken nog waarin ik regelmatig nog een stukje lees.Ze hebben zeer veel voor mij betekend.Ik gebruik(te) ze naast de bijbel zeg maar.
Dus dat blijft
Ergens las ik:Ga, ga tot het einde ,daar zal liefde zijn. Misschien ook wel mooi voor jou
Groeten
Jeannet
Lieve Riekje, zie wat je hebt gezaaid en hoe liefdevol zijn de reacties die je hebt ontvangen. Alles waar een vorm van moeten achter zit, gaat op den duur schuren. Je bent een vrouw die al ontzettend veel heeft gegeven en die menigeen heeft geïnspireerd of nieuwe inzichten heeft gegeven. Delen is vermenigvuldigen en in jouw geval in het kwadraat. Ook ik heb met veel genoegen jouw levensbespiegelingen gelezen en niet zelden hebben die mij ook aan het denken gezet. Loslaten creëert ruimte en die gun ik je meer dan van harte. Toen ik besloot, na een leven lang werken, het schrijven of afronden van mijn derde boek in de wilgen te hangen, viel er een soort last van mij af en dat voelde als een bevrijding. Heerlijk is dat en het geeft mij nieuwe en andere energie. Wat er uit voortvloeit ligt in de schoot van de toekomst verborgen. Jij hebt al zo vaak prachtige boeken en vele honderden verhalen geschreven dat jij je nergens meer toe aangezet behoeft te voelen. Ik wens je toe dat het je lukt van deze nieuwe fase in je leven te kunnen genieten. En wie weet ontdek je weer een nieuwe kant van jezelf. Dank voor je wijze verhalen en ontboezemingen. Ik heb ervan genoten. Tot binnenkort! Lieve groeten (ook voor Jan), Peter (vanuit een warm en zonnig Bonaire)
Lieve Riekje,
Wat een prachtige droom.
Ik wens je veel licht, stilte en ruimte.
Veel dank voor je vele pareltjes wijsheid.
Riekje, zo mooi verwoord je, dicht je hieronder, hoe je de tijd in je leven wilt bevrijden
en eerder in deze blog
hoe je voelt dat je daar aan toe bent
je verwoord je eigen proces
en je geeft mij daarmee nog een cadeau
een spiegel
dank dat je zoveel met ons, met mij
hebt gedeeld
dank voor de spiegel
warme armen om je heen
Elma
Opdat voor mij
de tijd niet meer
aanvoelt
als een gevangenis,
waarbinnen ik me
moeizaam wring
van de ene cel naar de andere.
Opdat
de tijd zich vrij
kan geven
en zich loom
kan rekken,
zich geeuwend
uit kan rekken,
wijduit,
tot de grootse,
immense ruimte
die de tijd
in wezen
is.
Dag Riekje,
Bedankt
om dit mooie voorbeeld, en het te delen.
Het geeft me moed
om misschien ook zelf meer dit soort keuzes te durven nemen.
Het ontroert me
zeker nu ik ook de muziek opgezet heb (herinneringen aan de tijd dat ik Philip Glass uuuuren lang kon spelen),
Ik weet eigenlijk niet goed waar de ontroering vandaan komt.
Misschien omdat je verhaal me raakt
aan een nog onder onder wittige mist verduisterd aanvoelen ?
Bedankt voor al het delen dat je al deed, al die jaren lang, op zo veel manieren.
Ik ben benieuwd naar wat eventueel nog komen gaat.
En ben ook nog jaren zoet met al wat er al ligt, wat je ons al gegeven hebt.
You did your share, dat is zeker.
Geniet van de tocht, van het ontdekken van je (t)huis.
liefs,
Heidi
Dankjewel voor de vele inspirerende blogs. Geniet van de lege ruimte. Lieve groet Wendelmoet
Lieve Riekje,
Ik ben heel blij voor jou. Ik wens je alle moed dit pad te gaan en te ervaren hoe het leven dan aanvoelt; opwindend!
Ik kijk met warmte terug aan onze thee middag in jullie tuin, ben blij je een keer in levende lijve ontmoet te hebben. Mijn grote dank voor al je boeken, blogs en onze uitwisselingen; dat is me heel dierbaar. De band die ik met je voel kan niet meer weg. Alle goeds, alle ontspanning en veel avontuur gewenst.
Lianne
Dank voor jou, Riekje. Steeds werd ik aan-geraakt door hetgeen je deelde.
Welkom thuis of wellicht…ben je daar steeds al.
Alle goeds.
Lieverd, dank voor al je woorden…Heb het goed met jezelf, en….tot later
…Na 28 komt 29 en soms 1….
Lieve Riekje,
Wat een bijzondere droom. Zo fijn dat we met elkaar op pad zijn, elk op eigen wijze. Ik ben er zeker van, dat er nog zoveel meer te ontdekken valt, voor ons allen. Jouw stappen en gedachtenspinsels verreikten ook de mijne. Van harte wens ik jou veel geluk op jouw reis.
Riekje, heb je nooit ontmoet en ook niet altijd je blog gelezen, maar je was altijd tussen de mails aanwezig, om even ‘anders’ te kijken. Deze blog vind ik mooi en blijft voor mij na klinken.
Vier het leven en dat de ruimte die je nu maakt zich vult met nieuw vergezichten.
Koos
Lieve Riekje.
Het was /is heerlijk om je blogs te lezen.
Veel herkenbaar en dank voor je voorbeeld om ruimte te maken.
Ik volg je graag (op).
Liefs
Jelske.
lieve Riekje,
Wat ontroerend mooi vertel je dit!
Ik ben benieuwd hoe het verder gaat op weg naar huis ……..
XXX
Dankjewel voor je reactie.
Ikzelf ben ook heel benieuwd hoe het verder zal gaan. Voorlopig ervaar ik veel rust en ruimte nu ik niet meer zonodig iets moet schrijven. Bij tijden heb ik een heel leeg hoofd.
Ik doe mijn best om niet van alles te willen en te doen en tot nu toe lukt me dat redelijk. We zullen zien wat er gebeurt. Ik houd je op de hoogte….
ach lieve Riekje, kort heb ik moge genieten van jouw inspirerende en wijze teksten…..dankjewel!
Deze ‘laatste’, zal vlgs. mij, zeker niet de laatste zijn, maar wel de laatste op het vaste tijdstip de zondagmorgen.
Je bent nog lang niet thuis, jouw ongeboekte reis duurt zolang jij toelaat, dan plotseling op een onverwacht moment, stap jij uit.
Jouw creativiteit, zet jou dan op een nieuw spoor en bepaalt wanneer en hoe jij verder
gaat! Het kunnen misschien ‘zomaar’ mooie teksten, tekeningen, foto’s, of kattebelletjes zijn……alles in vrijheid van tijd!
Veel liefs. geniet van de vrije ongepolijste zondagmorgen. Nogmaals dankjewel dat je mij hebt uitgenodigd jouw blogs te lezen, ik heb dat zeer gewaardeerd en ervan genoten!
liefs en totziens en totleesss…Ans
Ha Ans, dank voor je lieve en inspirerende reactie op deze blog. Je hebt helemaal gelijk: dit was en is niet de laatste blog die ik schreef. Ik heb inmiddels al drie blogs gepubliceerd na deze! Het gaat maar door.
Goed idee trouwens, om zo nu en dan alleen maar een foto te sturen of een kattebelletje. Maar ik blijf het wel doen op de zondagochtend!