Een Bundel

We zijn ermee begonnen!
Met het bundelen van mijn blogs.
Dat wil zeggen: het bundelen van een aantal van mijn blogs. Allemaal zou teveel zijn: ik heb er vanaf augustus 2020 bij elkaar186 geschreven. Je zou het een product van de covid-pandemie kunnen noemen. 
Het was me al eens gesuggereerd dat het een goed idee zou zijn om eens wat blogs in een boek te bundelen en hoewel ik dat idee lang naast me heb neergelegd, leek het me opeens toch wel een goed idee. Dus we zijn ermee begonnen. 
We, dat zijn Jan en ik. Jan gaat de bundel opmaken, hij is de uitgever, maar ik moet hem samenstellen, ik ben de schrijver.

Blogs bundelen dus. Dat lijkt op het eerste gezicht een gemakkelijk werkje. Een beetje bladeren, wat lezen en dan kiezen welke wel en welke niet.
Maar nee, dat líjkt gemakkelijk, maar dat is het niet. Echt niet. En al helemaal niet als je iemand bent die maar moeilijk kan kiezen.
Zoals ik. 
Terwijl ik in mijn blogs-bibliotheek blader en lees wat ik heb geschreven, bekijk welke foto’s ik heb geplaatst en welke muziek ik hier en daar heb bijgevoegd, wordt het hoe langer hoe moeilijker.
Ik kan niet kiezen!
Het is nog niet zo erg als de verschrikkelijke keuze die de vrouw moet maken in de film Sophie’s Choice *), maar het komt wel een beetje in die richting. Het voelt alsof ik moet kiezen tussen al mijn kinderen. Alsof ik het ene kind vriendelijk bij de hand neem om mee te gaan wandelen en het andere bruut wegstuur. “Jij mag wel mee en jij niet.” 
Terwijl ze me allemaal even lief zijn. Wat weet ik nog goed wanneer ik iedere blog schreef, wat ik ermee wilde vertellen of duidelijk maken, wilde laten voelen of ervaren, wat me werkelijk van het hart moest, waar ik helemaal vol of verrukt van was. Al die blogs zijn nog steeds springlevend voor me.
Wat een ramp: kiezen.

Maar goed, uiteindelijke kies ik. Een flink aantal. Geen idee meer op grond van welke criteria, maar uiteindelijk zijn er nu toch een aantal uitgeselecteerd.

Maar toen.
Toen gingen we al die blogs in een bestand zetten, nadat we eerst uitgebreid hadden bediscussieerd en gekozen (!) welk formaat het boek moest krijgen.
Het zijn bij elkaar een stuk of vijftig en die staan nu allemaal onder elkaar op een aantal pagina’s. Je kunt het boek straks lekker gemakkelijk doorbladeren en er zo lang in blijven lezen als je wilt. Eventueel alle blogs achter elkaar!

Maar ik heb ze geschreven met de bedoeling ze één voor één te lezen. Met flinke tussenpozen. Op zondagochtenden liefst. In die stille, vredige en daardoor ruime zondagochtend-atmosfeer.
In alle rust de tekst lezen, met alle aandacht kijken naar de foto’s en je openen voor de muziek die ik vaak heb bijgevoegd. En dat allemaal omringd door ruimte en stilte. Dat is mijn bedoeling en ik hoop dat ze ook zo worden gelezen.
En ik weet dat dat soms ook zo gaat. Een aantal abonnees vertelde me dat ze mijn blogs hebben opgenomen in een soort zondagochtend-ritueel; eerst een wandeling en dan lekker rustig lezen bij een kopje koffie of een heerlijk zondagochtend-ontbijt. Ik weet van sommige lezers dat ze de blogs aan elkaar voorlezen. Allemaal op de zondagochtend. 
Ik vind het heel fijn om dat te weten, want zo schrijf ik ze ook: met het idee dat ze in rust gelezen worden zodat de klank en het ritme van de woorden en de zinnen ten volle ervaren kunnen worden en de betekenis van wat ik wil zeggen ruime aandacht krijgt.

Maar dat gaat dus verloren. Je kunt moeilijk op een boek zetten dat het alleen maar op zondagochtenden gelezen mag worden. Trouwens, natuurlijk worden ook mijn blogs niet altijd op die tijd gelezen. Maar toch; voor mij voelt dit wegvallen van de zondagochtend als een soort verlies.

Het zij zo. We gaan gewoon verder. 
En er moet dus wéer gekozen worden.
Want ik moet nu bedenken of ik de blogs wil onderverdelen in bepaalde categorieën of dat ik ze gewoon door elkaar heen hussel. Ik zou een onderverdeling kunnen maken in bijvoorbeeld: psychologie en therapie, het wereldgebeuren, de natuur, kunst, en dergelijke. Keurig geordend dus. Maar ik heb besloten om dat niet te doen. Inderdaad; na lang heen en weer twijfelen. Ik bewaar in het boek min of meer de volgorde van die op de site: onderwerpen wisselen elkaar af. Zoals in het leven situaties en gebeurtenissen elkaar ook afwisselen. Het blijft op die manier toch een soort dagboek.

En dan de is er natuurlijk de vraag hoe dik we de bundel gaan maken. Hoe meer pagina’s, hoe duurder natuurlijk, want er komen ook plaatjes in, dus kleurendruk. Mogen alle uitgeselecteerde blogs meedoen? Op het moment waarop ik dit schrijf is dat nog niet bepaald.
En dan is er ook nog de oplage.

Dus zover zijn we nu. De bundel staat in de steigers en er moet nog heel veel aan gedaan worden, wat impliceert dat ik nog heel veel keuzes zal moeten maken. Dat wordt nog wat komende week. Misschien wel weken. Want wat is en blijft kiezen moeilijk!

Maar, en dat is het goede nieuws, ik kan al wel zien dat het mooi wordt. Hoewel er nog heel veel aan de opmaak gedaan moet worden is dat al wel zichtbaar. Langzaam maar zeker wordt ook deze bundel een kind van me, waar ik van ga houden. Evenveel als van al mijn andere boeken-kinderen.

https://bosboek.nl

*) In de film Sophie’s Choice moet een vrouw, als ze in Auschwitz aankomt, beslissen welke van haar twee kinderen onmiddellijk naar de gaskamer gebracht zal worden en wie mag blijven leven. Als ze niet kiest, worden ze allebei gedood.

17 reacties op “Een Bundel”

  1. Wat fantastisch. Ja ook bij hoort je blog lezen bij mijn zondagmorgenritueel. Dat ze nu ook in een boekje zullen komen vind ik heel fijn. Dit kan dan ook meegenomen worden of als caweautje gegeven aan iemand die je nog niet kent. Ik zie er naar uit.

  2. Lieve Riekje, wat ben ik blij met dit bericht. Ik hou van je blogs op de zondagochtend. Elke week verheug ik me er weer op om ze te lezen. Ik heb er zelfs wel een aan gedacht om er een aantal uit te printen, maar dat deed ik niet, want dan heb ik een stapeltjes losse blaadjes. Maar een boekje…, ik hou van boeken, ze vast te houden, door te bladeren, hoe een boek voelt en ruikt als het nieuw is, het ergens neer te leggen en het dan weer tegen te komen, mooie boeklegger erin, of jleine papiertjes tussen favoriete pagina’s. Oe ik ben zo nieuwsgierig hoe het gaat worden.

    1. Angelina,
      Wat herken ik.mezelf in jouw verhaal.
      Overigens heb ik zekf ook het idee mijn schrijfsels te bundelen.
      Sinds jaar en dag doe ik mee met een schrijvers café .
      Ook ik geniet van een boek vasthouden. Mogelijk lukt het mij ook met behulp van kleindochter een deel tot boek te transformeren.

      Riekje en Jan Good luck

      Helga

      1. Voor Angelina en Helga, Fijn te horen dat jullie er allebei van houden om een boek vast te houden. Ikzelf houd daar eerlijk gezegd ook van. Ach was het voor mij even een ;dingetje’ om mijn blogs vanaf de site op papier te gaan zetten. Jullie reacties hepen me daar bij.

  3. Marijke Bijleveld

    Lieve Riekje ,
    Wat een mooi plan !
    Ik verwachtte al dat je er iets mee zou gaan doen . Moeilijk om te kiezen ! De zondagmorgen hoort bij jou ! Zeker als ik een kerkklok in de verte hoor luiden !

    Warme groet aan jullie , Marijke

  4. Mooi Riekje, veel plezier met bundelen.
    Ik lees graag boeken van Anselm Grün. Die heeft ook gedachten voor elke dag. Een boek op ‘t nachtkastje om zomaar even open te slaan (op zondag) is altijd fijn. Misschien kan dat ook met jouw boek.
    Ik ga ‘m zeker bestellen voor mijzelf en ook graag cadeau doen tezijnertijd.
    En er komt vast een deel 2 😉

  5. Elzeline Struijk

    Dag Riekje,

    Die stukjes zijn kinderen van jou, dus wíjze kinderen. Die gáán helemaal niet vergelijken.
    Ook nu weer zeg ik: vooral veel plezier met de rest van het werk!
    Ik verheug me op de komst van de bundel.

  6. Wat een heerlijk vooruitzicht, een boekje. Juist om ook op andere momenten ook even stil gezet te worden. Zonder telefoon of email.
    Ik hou dan weer erg van lezen op mijn ereader. Komt het boek ook in epub?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.