En toen schoot het erin.
Pijn in mijn rug.
Eerst een klein beetje, nog goed te verdragen met zo nu en dan een paracetamolletje, maar op de wat langere duur steeds meer, tot zoveel, dat ik mijn toevlucht moest nemen tot bijna de maximale dosis om de dag nog enigszins door te kunnen komen.
Dus daar zat ik, op mijn luxueuze stoel die je kunt uitklappen tot ongeveer ligstand, met een inderhaast aangeschaft elektrisch warmte-kussentje in mijn rug. Lopen en staan ging nog wel, zij het in beperkte mate, maar rechtop zitten was bijna niet mogelijk. Zelfs niet toen ik een voor mijn doen onvoorstelbare grote hoeveelheid paracetamollen innam om een ‘spiegel’ op te bouwen waardoor de pijn enigszins dragelijk werd.
Dus daar zat ik. Vlak voor kerstmis.
Wat nu?
Wij vieren kerstmis altijd bij ons thuis met alle kinderen en kleinkinderen, vrij uitgebreid, met een boerenkoolmaaltijd bij aankomst op de 24e, een souper later op die avond, een kerstontbijt op eerste kerstdag en later op die dag nog een ‘pontificaal’ diner. En daartussendoor zijn er natuurlijk snoeperijen en hartige hapjes bij de thee en de diverse drankjes. Om maar even te benadrukken wat er allemaal wel niet in huis te halen en voor te bereiden valt aan het culinaire aspect van het feest.
Want dat werd opeens een probleem, omdat ik daar niet voor kon zorgen zoals ik altijd doe. Fysiek niet, maar doordat niet alleen mijn lijf, maar ook mijn hoofd door alle pijnstilling nogal bedwelmd was, kon ik ook niets meer bedenken.
Ik zat gekluisterd aan mijn stoel en mijn warmte-matje.
Wat te doen? Het feest verplaatsen naar een van de kinderen? Maar dan konden we niet bij elkaar blijven slapen. En dat is nu juist altijd zo fijn, om wat langer ongestoord bij elkaar te kunnen zijn. Zeker na de kerstavond, die toch altijd een heel speciale sfeer heeft.
Dus ja, toch liever hier, in de sfeervolle ruimte van ons huis. Compleet met de overnachting.
Maar hoe?
En toen gebeurde het: alles werd me uit handen genomen. Iedereen deed iets. Jan deed een deel van de boodschappen, versierde het huis, en de rest van de familie nam verder alles over. Ze overlegden met elkaar over hoe, wat en wanneer en verdeelden de verschillende bezigheden. De dochters, de schoonzoons en alle kleinkinderen kookten, bakten en braadden de heerlijkste dingen en namen tassen vol boodschappen mee. Alles bleek tot in de puntjes verzorgd te zijn en er heerste een sfeer van prettige samenwerking, warmte en harmonie. We hadden prachtige kerstdagen met elkaar.
Ik was en ben er nog steeds blij mee en dankbaar voor.
En zo bleek mijn rugpijn bij nader inzien een ‘blessing in disguise’ te zijn. Ik kon ervaren hoe het is om de controle los te laten in plaats van alles te regelen. Om te ontvangen in plaats van alleen maar te geven. Inderdaad: een zegen in vermomming.
Ik maak hiervan een mooi voornemen voor 2025: de zegen te leren zien die besloten kan liggen in tegenslagen.
Misschien iets om ook te proberen?
Hoe dan ook, ik wens iedereen die dit leest een mooi 2025 toe, met veel geluk, al dan niet in vermomming!
Lieve Riekje,
Wat een negatieve en daarna zo positieve ervaring – als het ware in elkaar besloten… Prachtig toch wat een geschenk om 2025 zo te kunnen beginnen; te zien, te voelen wie elkaar liefheeft en zo voor elkaar kan zorgen!
We wensen jullie allemaal het allerbeste en dat dit komend jaar – en daarna – zo blijven mag.
En veel sterkte met je rug (overeet je niet aan paracetamol).
Dank voor al je goede wensen. En wat die rug betreft: dat gaat alweer stukken beter na twee bezoeken aan een fysiotherapeut. De paracetamollen zijn inmiddels alweer van de baan.
Beste Lezers,
Wij wensen je een gezond en inspirerend 2025.
Dankjewel. Ik heb alle vertrouwen in mijn rug. Dat gaat zeker goed komen.
Wat verschrikkelijk mooi om die warmte te mogen ervaren. Jan, Mila en Sara en alle aanhang hebben dat mooi samen gedaan en voor jou wellicht het lastigste loslaten en genieten van iedereen! Liefs voor iedereen en succes nog deze feestmaand bij jullie met verjaardagen. Nynke
Ja, het was zeker fijn om dit zo te ervaren.
En ja, er komen nu nog drie verjaardagen aan. Meestal maken we daar niet al teveel werk van, doordat we na kerst en oud en nieuw een beetje uitgefeest zijn.
Lieve Riekje,
Wat een onverwachte levensles zo aan het einde van het jaar! Ik hoop dat daarmee de pijn, op zijn minst enigszins, wat afgezwakt is.
En, wat een mooie, kostbare schare mensen zo rond de tafel. Héél mooi, héél kostbaar.
Ff delen: in ons redelijk bejaarde buurtje, tussen de koeien en schapen en paarden en huisdieren, zijn jonge buren komen wonnen. We, de buurt, deed een welkomkaartje bij ze in de bus, we zijn een hechte buurt, zo doen we dat.
Een maand ging voorbij. Behalve veel autoverkeer op hun korte oprijlaan geen teken van leven uit het vertrouwde huis.
Tot gisterenavond: geknal, gesis, een vuur, twee uur lang.
De honden, trillend., konden niet voor een avondplasje naar buiten. Tja…
De pijn is zeker afgezwakt. Niet alleen in d geest, maar ook letterlijk in het lijf.Het gaat alweer stukken beter.
Wat die nieuwe buren van jou betreft: in ons kleine straatje zijn sinds kort ook nieuwe jonge buren komen wonen. Zij gaven geen ‘open huis’ zoals iedereen hier doet als hij nieuw is. We zien ze ook nooit. Voelt heel vreemd.
Wat een mooie boodschap! Mijn moeder is in september overleden, samen deelden we de op mooie momenten het liedje ‘tel uw zegeningen…’, met jouw verhaal ga ik die mooie insteek in ere houden!
Ik ken dat liedje niet, maar het lijkt me heel leuk om het te zingen. Zeker als het allemaal even niet zo goed gaat. Wat een mooie herinnering aan je moeder.
Dank voor deze waardevolle les. Zo krachtig hoe je in overgave gaat en wat dan naar je toe komt. Moge je pijn verzachten tot verdwijnen. Zo herkenbaar om de controle te willen houden en als het me lukt om los te laten zo veel nieuwe dingen te ervaren. Een heel fijn nieuw jaar.
Ja, het was voor mij zeker een mooie en nuttige les. De pijn is inmiddels al een stuk afgezakt, dus het gaat allemaal zeker goed komen. Die rug zal een mooi nieuw jaar zeker niet in de weg staan.
Gelukkig Nieuwjaar !!!
Dankjewel!!
Een gelukkig en vooral gezond 2025 voor jou en Jan. Jouw verhaal doet me denken aan mijn Kerst 2 jaar geleden toen ik net een beetje herstellend was van een zware long ontsteking. De gezamenlijke Kerst werd afgezegd en de zonen kwamen met de schoondochters en een meegebrachte kerst maaltijd over de dagen verdeeld bij mij op bezoek.Geen klein kinderen,want dan te veel. Dat zijn dan zo die momenten dat de ervaring van liefde en zorg zo voelbaar aanwezig is en in dankbaarheid ontvangen kan worden.
Oh ja, dit is ook een mooi echt kerstverhaal! Zoveel aandachtige zorg en liefde op het juiste moment. Om inderdaad heel dankbaar voor te zijn.
Lieve Riekje. Dat moet een bijzondere ervaring voor je Lieve Riekje. Dat moet een bijzondere ervaring voor je geweest zijn, met een positieve omslag naar je mooie en heel behulpzame familie. Maar nu je rugklachten nog. Hopelijk lossen die de komende tijd vanzelf op en ga je met steeds minder pijn een hoopvol en levendig 2025 in.
Ja, het was een mooie ervaring. En de laatste dagen gaat het steeds beter met mijn rug. Dus dat kom wel goed in 2025! Dank voor je medeleven.
Ja, het was een mooie ervaring. En inmiddels gaat het steeds beter met mijn rug. Dus dat kom wel goed in 2025! Dank voor je medeleven.
Wat een mooie ervaring , je moest dus die rugklachten krijgen om deze rijkdom van je zorgende familie te kunnen ontvangen…..soms weet je niet wat goed of slecht is….
Mooi dat je het kunt zíen! En gelukkig dat je klachten afnemen.
Wens je licht en liefde en meebewegen met wat er op je weg komt.
Ja, zo is het maar net: soms heb je iets heel speciaals nodig om ‘wakker’ te worden! En soms blijkt slecht ook heel goed te zijn.
Dank voor je goede wensen en vooral het meebewegen zal ik ter harte nemen.
Jij ook veel goeds toegewenst.
allereerst nog de beste wensen voor jullie en jullie mooie gezin!
laten we hopen op een vredevol, gezond en inspitatievol nieuw jaar
ook ik ben geconfronteerd met het grote “loslaten en overlaten”proces als moeder. Je gaat er vanuit alles vanzelfsprekend is maar als je door je lichaam wordt stop gezet mag je ervaren wat je jarenlang hebt geïnvesteerd in je gezin, kinderen en kleinkinderen
heel bijzonder om het zo te laten gebeuren en te zien wat er dan gebeurd!!
ik heb ook 200% genoten van onze kinderen, kleinkinderen met afgelopen kerst en mijn 75e verjaardag in november.
Ik begrijp dar jij je taken als moeder ook (gedeeltelijk?) hebt moeten neerleggen en dat je ruimschoots tegemoet gekomen werd door je kinderen en kleinkinderen.
Mooi, dat je je toewijding als moeder benoemt als ‘investering’ nu je aan den lijve ervaart wat je terug krijgt na al die jaren!
Ik begrijp dar jij je taken als moeder ook (gedeeltelijk?) hebt moeten neerleggen en dat je ruimschoots tegemoet gekomen werd door je kinderen en kleinkinderen.
Mooi, dat je je toewijding als moeder benoemt als ‘investering’ nu je aan den lijve ervaart wat je terug krijgt na al die jaren!