De zoektocht

Maar ze ging zich er wel mee bemoeien, jaren later, dat nonnetje. https://riekjeboswijk.nl/het-nonnetje/ Met mijn zoektocht naar. Ja, naar wat? Het grotere, het heilige, God? Mijn diepere innerlijk, interne stilte en ruimte? De leegte? Naar wat eigenlijk?
Ze stuurde me zinnen en woorden om op te contempleren. Niet zomaar woorden; de kruiswoorden van Christus, teksten uit de bijbel, fragmenten uit het Onze vader. ‘Uw Koninkrijk kome’ bijvoorbeeld. Ze liet ze me tientallen keren opschrijven om ze op die manier te overdenken en tot me door te laten dringen. Ze had het over God en liet me bidden, vragen, verlangen naar. Zij wist de weg en probeerde me te sturen.

Maar ik, die de afbeeldingen maakte, de teksten schreef, de woorden tot me liet doordringen, probéerde tot me te laten doordringen, was niet zo zeker van mijn zaak. Ik, de levende vrouw op aarde, met al mijn ups en downs, twijfels en angsten, vocht regelmatig met de inhoud en de betekenis van de woorden. Hoe ik ook probeerde; ik kon onmogelijk meegaan in het beeld van God als persoon, een marionetten-speler die ingrijpt in het persoonlijke lot van mensen en hen na de dood al dan niet veroordeelt. Een soort sinterklaas die je te hulp kunt roepen of geschenken kunt afdwingen.

Trouwens, wie is dat nonnetje eigenlijk? Is ze wel zo zeker van haar zaak als ze wil doen geloven? En in welke traditie zit ze? Ze draagt een katholiek aandoend habijt, maar ze zit in de lotus; de gewoonte van boeddhistische kloosterlingen. Hoe is haar godsbeeld eigenlijk? Héeft ze een godsbeeld?
En hoe kwam het dat de teksten soms veranderden? ‘Uw Koninkrijk kome’ werd: ‘het Koninkrijk Gods is in U’ , hoe klein en voorzichtig ook geschreven. Wie veranderde die teksten trouwens? Zij, of ik? En wat maakte dat ik dat Koninkrijk niet meer buiten me en in de toekomst zag, maar binnenin situeerde?
Dat was wel duidelijk, we waren nog lang niet klaar met elkaar; het nonnetje en ik.

Sterker: ik begon in de loop van de tijd te begrijpen dat mijn zoektocht in feite een zoektocht naar het nonnetje zelf was. Wie was zij, wat vertegenwoordigde zij, wat was die speciale plaats van rust en sereniteit, waar was die te vinden? In een opwelling schilderde ik een merkwaardig plaatje: de wereld met daar binnenin de hemel. Bergen, zeeën, bossen en graanvelden rondom een hemel vol sterren, de maan en de zon. En daar weer middenin een groot wit licht. Toen ik het schilderde begreep ik niet wat het betekende. Nu denk ik, weet ik wel zeker, dat ik het licht in de wereld probeerde weer te geven en dat ik door het nonnetje heen naar dat licht op zoek was.