Omdat ik heb bedacht dat het leuk zou zijn om een bundeltje samen te stellen van mijn blogs, ga ik eens bekijken wat ik allemaal zoal bij elkaar heb geschreven in de afgelopen jaren. Dus ik klik op mijn dashboard mijn blogs aan. Het zijn er nogal wat; meer dan 160. Niet verwonderlijk, want ik schreef de eerste ruim drie jaar geleden: in augustus 2020. Het ‘bloggen’ kun je gerust zien als een uit de hand gelopen corona-hobby!
Nu kan ik op het dashboard achter iedere blog zien hoe vaak die is aangeklikt en wat blijkt nu als ik door de lijst heen scrol? De blogs Jezelf vergeven, Schouderklopjes en Boeten zijn het meest aangeklikt. Jezelf vergeven en Schouderklopjes beide meer dan 2000 keer, Boeten meer dan 1800 keer. Alle andere blogs zijn veel minder vaak aangeklikt, vanaf zo ongeveer 600 tot maximaal 1400 keer. De onderwerpen jezelf vergeven, geprezen worden en boeten hebben overduidelijk de meeste belangstelling.
Ik ben er een beetje verbaasd over.
Er is zo te zien een grote behoefte aan, of in ieder geval belangstelling voor schouderklopjes. Dat doet me denken aan een nichtje van mij dat ‘schouderklopjes’ had gemaakt om te verkopen op wat toen nog Koninginnedag was: door aan een touwtje te trekken kon je een met schuim gevulde handschoen die je op je schouder had bevestigd op en neer laten bewegen: een schouderklopje! Geweldig. Ze was binnen de kortste keren uitverkocht.
Schouderklopjes, een gewild artikel!
En kennelijk zijn in ons calvinistische landje schuld, boete en vergeving nog steeds belangrijke onderwerpen. Je hoeft helemaal niet kerkelijk te zijn om er toch belangstelling voor te hebben. Deze morele begrippen zijn ons als het ware via het DNA doorgegeven door onze ouders, voor-ouders, voor- voorouders enzovoort, en we hebben er iets mee.
Hoe dan ook, boeten, vergeven en schouderklopjes zijn de onderwerpen die de meeste aandacht vroegen.
Opmerkelijk.
Er waren toch ook hele leuke andere titels, zoals Het hart blijven voeden, Voor vrede, Openen, Eeuwig water, Vertraagde tijd, Tijdloos in zonnetijd, Iets moois. Maar die komen hooguit tot 1200 hits. De titel Het goede scoort maar 600, Aandacht 448. Toch een prachtig onderwerp; aandacht?
Nou ja, dan maar eens kijken wat de minste aandacht trok.
Dat is snel gevonden: de blog met de titel Twijfels. Een heel onschuldig verhaaltje over het feit dat ik ieder voorjaar weer betwijfel of er wel bloemen zullen komen in mijn lelie en mijn agapanthus. Ieder jaar weer onderwerp ik de planten in het voorjaar aan grondige onderzoeken en ieder jaar weer ben ik bang dat ze niet zullen gaan bloeien, omdat ik geen knoppen zie.
Ik doe het te vroeg, blijkt, want ieder jaar hebben ze ondanks al mijn twijfels en mijn conclusie ‘dat het dit jaar wel niets zal worden’, toch gebloeid! Vaak zelfs maandenlang.
Had ik weer eens helemaal voor niets getwijfeld.
Dat de blog met de titel twijfels zo’n onschuldig verhaal herbergt, kun je natuurlijk niet zien aan de titel. Ik vermoed dat mensen denken dat de blog over serieuzere twijfel gaat of misschien over het fenomeen ‘twijfel’ in het algemeen, en dat ze hem daarom niet aanklikken. Twijfel is nu eenmaal heel vervelend. Irritant onderwerp.
Het aantal hits is dan ook blijven steken op 203. Twee honderd drie!
De blog met de titel En nu naar huis scoorde dan weer wél hoog; ook meer dan 2000 keer. Waarschijnlijk, omdat zoveel mensen dachten dat ik met het bloggen zou stoppen. Ik dacht dat zelf trouwens ook, toen ik hem schreef. Kwam het door al die warme reacties die ik toen kreeg, of was het door de vrijheid die ik voelde doordat ik me niet meer verplicht voelde om wekelijks iets te publiceren, dat ik daarna gewoon doorging? Ik weet het niet, maar ik heb nog tot 30 december van dat jaar door geschreven. Acht maanden lang dus. Iedere week. Het was opeens geen enkel probleem meer om elke zondag een blog te posten.
Dat kan het de komende tijd overigens wel worden, want het samenstellen van de bundel zal best zoveel werk zijn, dat ik niet ook nog eens iedere week iets nieuws kan schrijven. Ik wil namelijk wel een beetje doorwerken, want ik zou het heel leuk vinden om het boekje ergens in de herfst of de winter van dit jaar feestelijk ten doop te houden! Of het mij (en niet te vergeten Jan, die het bewerken van alle foto’s en het opmaken van de tekst op zich zal nemen) zal gaan lukken om het aan het eind van dit jaar klaar te hebben, weet ik natuurlijk niet zeker. Ik beloof in ieder geval niets.
Ik twijfel.
En dat blijf ik voorlopig nog wel even doen, ook!
https://riekjeboswijk.nl/boeten/
https://riekjeboswijk.nl/jezelfvergeven/
https://riekjeboswijk.nl/schouderklopjes/
https://riekjeboswijk.nl/twijfels/
https://riekjeboswijk.nl/en-nu-naar-huis/
Iedere zondag is het weer fijn om te lezen. Stof tot nadenken, navoelen en te delen als het toepasselijk lijkt voor een ander. Ik geef mezelf de bundel bij voorbaat al cadeau voor mijn 60e verjaardag in het najaar.
Fijne zondag!!
Ja leuk, dat is nou precies wat ik altijd al heb gewild: een klein boekje maken dat heel geschikt is om cadeau te geven. Tot nu toe is me dat niet gelukt, maar het begint erop te lijken dat dit bundeltje daar heel geschikt voor zal zijn.
Lieve Riekje.
Bedankt voor al je mooie blogs.
Ik word er blij van of ze ontroeren me of ze geven me stof tot nadenken of er zit zoveel herkenning in of ze bieden me ondersteuning. Teveel om op te noemen. En nog zoveel meer. Heel veel succes met samenstellen. Ik ben benieuwd naar het resultaat.
Ik zal je op de zondagochtend missen.
Hartelijke groet, Mariose
Nou, ik zeg niet dat ik nooit meer iets zal publiceren op de zondagochtend. Alleen misschien niet meer in het ijzeren ritme van iedere week eentje.
Juist reacties als deze van jou, stimuleren me om door te gaan, want ik beschouw het als een geschenk om op deze manier iets voor anderen te kunnen betekenen.
Veel succes jullie beiden met het verzamelen en vormgeven!
Mooie klus!
Warme groet Helga
Ja, het zal best een klus zijn. Maar vast de moeite waard.
Wat fantastisch Riekje dat je het gaat doen (ook al twijfel je nog). Twijfel hoort altijd bij dingen die ertoe doen, is vaak niet een teken van niet willen maar ‘gaat het wel lukken’. Veel succes en plezier ermee!
Ja, Jan en ik hadden het al een hele poos over een eventuele bundel, maar ik nam tot nu toe de stap nog nooit. Eerlijk gezegd was jouw mailtje, waarin je voorstelde om dit te gaan doen een soort laatste duwtje om me over de drempel te krijgen!
Leuk om te lezen. Zo twijfel ik al een jaar of ik mijn columns over het verlies van mijn grote liefde, over mijn rouw en mijn veerkracht (!) zal gaan bundelen. Maar inderdaad, dat is een heel karwei. Selecteren, redigeren, intro, terugblik na bijna 5 jaar, etc. Dus jouw voornemen inspireert mij nu ook. En blijft fijn om af en toe een nieuwe blog van je te zien verschijnen.
Oh leuk dat ik je inspireer. Ik hoef alleen maar te selecteren, want Jan doet de rest voor me, maar als je dat ook nog allemaal moet doen is het inderdaad een heel karwei! Toch goed om te doen denk ik.
Alvast goede moed en ook veel plezier ermee toegewenst!
Dag Riekje,
Ik klik op iedere blog, ik lees ze allemaal en ik vind (bijna) altijd zoveel van waarde dat ik ze in de speciale map op mijn pc bewaar. Je laatste vier blogs over troost (2x), afscheid en geef ik genoeg? zouden wat mij betreft zo in je selectie mogen komen. Dus je doet jezelf wel een grote klus aan. Maar ik zal heel blij zijn met een bundeltje, dus doe het vooral. En met veel plezier! Hoe dan ook: veel dank voor al het moois en waardevols.
Goed dat je dat even tussenvoegt: ‘en met veel plezier!’ Want ik verzeil maar al te gauw in ‘moeten’ en ‘doorzetten’ en dan is er niets meer aan.
Ik ga het met plezier doen!
Wat heerlijk nog een lach op de late avond, ik zie door jouw ogen mezelf in de planten staan turen, zo herkenbaar en daardoor even een gevoel van bevrijding.
Succes met het samenstellen van de bundel. We kennen elkaar niet, maar ik wil graag zeggen dat jouw blogs voor mij heel troostrijk zijn.
Hartelijke groet, Tineke
Ah, het woord troostrijk doet me iets. Fijn om te horen dat mijn blogs zo werken. Het geeft me een dankbaar gevoel.
Riekje, die twee elkaar aantikkende glazen nodigen uit, wat mij betreft, om van de publicatie, straks na al het werk, een feestje te maken!! Goede moed en veel plezier.
Fijn dat je wel af en toe nog wat nieuws zult maken. Ik ben wat laat ingestoken in jouw blog gebeuren en kan nog wel even vooruit met wat ik niet las, maar toch.
Jouw concrete actie moedigt mij aan, geeft mij een duwtje om ook zoiets nu echt te gaan doen. Toen Henk & ik onze grote reis in de 4×4 door Azië maakten, selecteerde Henk elke dag een van zijn foto’s (zijn vak) bij een kort verhaaltje over iets wat mij die reisdag opviel, raakte. Dat zetten we elke dag op zijn speciale website.
Die website is inmiddels uit de lucht, maar ik ga nu ECHT mijn verhaaltjes wat bijwerken en er met Henk’s foto’s een boekje van maken. Even de reis herbeleven.
Hartegroet, ook voor Jan.
Jazeker, ik denk ook aan een soort feestje. We zullen zien.
Leuk, dat ik je stimuleer om je eigen schrijfsels te gaan bundelen, samen met de foto’s van Henk. Lijkt me heel erg leuk om dat samen te doen. Jammer dat jullie website uit de lucht is, anders had ik graag even gekeken!
lieve Riekje, een wat latere reactie van mij, ik las je blog pas vanochtend.Goed idee om je blogs te bundelen, ze zijn het waard. Je verhaal over het ‘Hegermeer syndroom’ vertel ik regelmatig rond, omdat het me zo vaak overkomt. En verder ben ik steeds weer verbaasd hoe je blogs wekelijks aansluiten op datgene wat me op dat moment bezig houdt. Alsof je ergens vandaan meekijkt en reageert op mijn belevenissen, vragen en twijfels. Ik teken alvast in voor het boekje en hef graag t.z.t. het glas erop met jou & Jan & al die andere lezers. Met liefs, Nelleke
O ja, dat Hegermeer syndroom heeft mij nog regelmatig te pakken! Leuk beeld, al die boten opeengepakt op dat meer. Ik kan het nog zó voor me zien!
Dat mijn blogs vaak samenvallen met waar jij ook mee bezig bent, heeft er misschien mee te maken dat ik vaak reageer op ‘trends’, dingen die ‘in de lucht hangen’.
En omdat we dezelfde leeftijd hebben, moeder en oma zijn, nog steeds ons eigen handeltje drijven en dus veel gemeen hebben.
Lieve Riekje, er gaat geen week voorbij zonder jouw column gelezen te hebben en ervan te genieten, te leren of ter inspiratie, meestal tenminste.
Lijkt me een goed plan ze te bundelen, om te lezen voor het slapengaan. Een boekje op het nachtkastje!
Groet ook aan Jan
Caty
Oh, een boekje voor op het nachtkastje, dat vind ik een hele eer! Maar ja, dat zou ook wel eens een mooie bestemming kunnen zijn.
Dankjewel, je reactie stimuleert me!
Goed idee Riekje!
Veel succes, ik kijk er naar uit!
Liefs
Mieke
Dankjewel. Ik zal tijdig laten weten wanneer het er is!
Wat fijn Riekje, ik hoopte daar altijd al op. Je blogs zijn ook voor mij een geschenk op de zondagochtend. Het beeld van het sneeuwklokje nét boven de besneeuwde aarde ,zo mooi door jou beschreven in één van je blogs heeft me nooit meer verlaten.
Oh, wat een mooi hoopvol beeld: een sneeuwklokje boven de besneeuwde aarde.
Ik kan me voorstellen dat ik daar indertijd een foto van heb gemaakt.
Wat ben ik toch een gelukkig mens dat ik met zo’n foto en een praatje erbij iets kan betekenen voor anderen. Dank, dat je me dit laat weten.