De nieuwste blogberichten

Kijk mij nou eens. Ik heb ruzie gemaakt. Op de markt. Met een wildvreemde vrouw. Ik, die nooit ruzie maak en ook nooit ruzie wil maken en iedereen ervan probeert te overtuigen dat ruzie maken heel destructief is en geen enkele zin heeft en die twee boeken heeft gepubliceerd over

Jarenlang deed ik aan yoga, taichi, qigong en Pilates bij verschillende leraren, maar de afgelopen drie jaren deed ik helemaal niets. Eerst omdat de covid-maatregelen het oefenen in kleine groepen verbood en later nog heel lang doordat er in Zaltbommel geen lessen qigong of taichi meer werden gegeven en dat

Oh wat leuk, om zoveel reacties te krijgen op mijn vorige blog over de verwarring omtrent moeten en willen. Heerlijk om zoveel herkenning en meedenken te ontvangen. Veel dank daarvoor. Ik beloofde er nog iets meer over te zeggen en belofte maakt schuld. Dus daar gaan we:  Wat wil ik

In een vraag en antwoord-spelletje dat we met kerstmis deden, kreeg ik de vraag: ‘Waar wil je van af?’ en ik antwoordde zonder ook maar een moment na te denken: van alle drukte in me en om me heen. Ik heb het altijd en eeuwig te druk. Daar wil ik

Om de een of andere reden voel ik me dit jaar meer geïnspireerd om de jaarlijkse zonnewende te vieren, dan de geboorte van Christus. Heb ik teveel gekeken naar documentaires over het onderzoek van het heelal en ben ik overweldigd door de immense grootsheid waarin wij leven? Zou kunnen. In

Ik kijk en luister naar een videofilmpje van de broers Jussen die een stuk van Bach spelen. De eerste trage lage tonen raken me ogenblikkelijk en zetten mijn innerlijke ‘motor’ meteen een standje lager. Er gaat al direct een prachtige rust uit van het stuk. Maar dan, als ik verder

Na de Sinterklaasdrukte leek het alsof het vakantie was. We vierden het feest op zondag, dus maandag was alles weer voorbij. Ik hoefde niet meer na te denken over cadeautjes, hoefde geen grapjes meer te bedenken of gedichten te produceren. Het voelde heerlijk leeg in mijn hoofd. Tenminste, maandag.Maar meteen

Jan en ik vieren vandaag, zondag 4 december, sinterklaas met kinderen en kleinkinderen, dus ik ben deze hele week druk in de weer met cadeautjes, gedichten en surprises. Maar meer dan eerdere jaren, wordt mijn plezier in de voorbereidingen van het feest constant onderbroken door alles wat er tegenwoordig in

Ik las in de krant dat een aantal vrouwelijke politici zo ongenadig werd lastig gevallen op twitter en andere digitale platforms, dat ze hun baan hebben opgegeven. Nu worden vrijwel alle politici lastig gevallen en bedreigd, maar het schijnt dat de scheldpartijen tegen vrouwen door de bank genomen gruwelijker, vernederender

Nu er weer zoveel te doen is rondom abortus wil ik graag de blog te schrijven die me te binnen schoot, toen ik de indrukwekkende documentaire ‘Overtijd’ zag, waarin drie vrouwen vertellen over de abortus die ze hebben ondergaan. (23 juni, NPO3)Hun verhalen komen in grote trekken met elkaar overeen

Alweer even geleden zag ik een serie documentaires over Bill Cosby, wiens ‘The Cosby Show’ ik in de periode van 1980 tot 1990 met heel veel plezier heb gevolgd. Dit televisieprogramma ging over een Amerikaanse zwarte familie waarin hij de vader was van drie kinderen. En wat voor een. Hij

Ik had me nog zo voorgenomen om dit jaar niets van de straat op te pakken. “Houd daar toch eens mee op!” zei ik tegen mezelf. Dus ik liet alle prachtige esdoornzaadjes die overal in de straat voor het grijpen lagen, keurig liggen. En ook alle bladeren, hoe mooi ik

Gesprek tussen vier dames van 72, 76, 79 en 80 jaar. Waar gebeurd. 76 Hoe gaat het nu met je?72 Nou, het houdt niet over. Ik moet het echt rustig aan doen.76 Ja, dat snap ik wel. Er staat minstens zes weken voor een zware hersenschudding. En het gebeurde ongeveer een

‘De werkelijkheid bestaat niet uit losse ‘plaatjes’, het is een film waarin alles en iedereen met elkaar is verbonden, waardoor alles en iedereen elkaar vormt en alles door iedereen is gevormd’ schreef ik aan het eind van mijn vorige blog. Een mooi inzicht. ‘Troostend bijna’ schreef ik en dat meende

Naar aanleiding van wat ik in mijn vorige blog schreef over opruimen en afscheid nemen schiet me een een heel sterke herinnering te binnen. Dat wil zeggen, ik herinner me het gevoel dat me toen overviel nog heel goed, maar wanneer dit gebeurde weet ik niet exact meer. Ik was

Als dingen met elkaar samenvallen beschouw ik dat altijd graag als  ‘schouderklopjes van het universum’. Ik bedoel dit: in de laatste twee weken van mijn ‘blog-vakantie’ werd ik opeens overspoeld door een fikse opruim-woede. Ik ruimde niet alleen mijn keukenkastjes en -laatjes op, maar ik ging ook naar de zolder

Een paar dagen geleden ontving ik een rouwkaart: Berber Steenstra is overleden. Zij schreef wel eens reacties op mijn blogs. Daardoor voelt het voor mij alsof er een lid van deze ‘blog-familie’ is overleden en wil ik haar hier graag kort gedenken.  Bij de rouwkaart was een gedicht ingesloten met

Onze buren in Frankrijk stuurden ons op de Franse nationale feestdag 14 juli een mail met wat zij noemden: Un feu d’artifice de couleurs de notre jardin aujourd’hui pour vous; vandaag een vuurwerk van kleuren in onze tuin voor jullie. Het vuurwerk bestond uit een serie foto’s van de bloemen

Aan het eind van mijn blog ‘het dagelijks verleden ’ (11 december 2021) gebruikte ik het begrip ‘innerlijk kind’. Dat was bijzonder, want ik gebruik dit vrijwel nooit, omdat ik het een verwarrend en zelfs misleidend begrip vind. Het verbaasde me dan ook niet dat ik de dag erna een

Een doodgewone avond waarop ik een doodgewoon wandelingetje maak vanuit ons huis, over de dijk, richting de stadswallen. Het is een drukke dag geweest en ik ben blij, dat er vanaf nu niets meer te doen is. Behalve dan een wandelingetje maken. Ik vind het altijd weer heerlijk om, eenmaal

In mijn vorige blog schreef ik over een aflevering in de t.v.-serie ‘Recht in de ogen’, en ik beschreef daarin het interview met een vrouw die vergeving schonk aan de moordenaar van haar zus. Behalve dat interview, was er in die aflevering ook een gesprek met de ouders van die vermoorde

Even terug naar de blog over de film Mission: Joy. Wat mij daarin namelijk heel erg raakte, maar in die blog niet noemde, was de opmerking van Desmond Tutu over lijden. Ik citeer: “Je kunt de vreselijkste omstandigheden overleven, zonder er beschadigd uit te komen, niet gebroken, maar vol goede

Ik sta achter mijn werktafel en probeer mooie kleuren te verven op de kleine reepjes papier die ik gebruik voor mijn ‘wens-blokjes’.  Die zijn ongeveer uitverkocht en 3 juli is er weer een open dag in het Kunstrondje, dus ik ga weer een aantal maken.   Dat zit me nog niet

Ik keek naar de film Mission: Joy; finding happiness in troubled times, die 17 april werd uitgezonden door de Boeddhistische Blik. Deze film gaat over de al jarenlange vriendschap tussen de Dalaï Lama en aartsbisschop Desmond Tutu, en over het plezier en de vreugde die de beide mannen uitstralen. Er

Na een periode van te veel. Veel te veel.Te veel oorlog, te veel onvoorstelbare ellende, te veel doden, te veel geestelijk en lichamelijk verwonde mensen. Te veel verwoesting, woede en haat.Te veel immigranten. Te veel verschil in de opvang van immigranten uit Oekraïne en die uit alle mogelijke andere landen.

Omdat hij overwoog om iets van mij te kopen met de zin: “Open Uw Geest in mij”, hadden we het over die zin. Ik maakte dit werk in de periode waarin ik mijn innerlijke proces weergaf met behulp van een meer christelijke voorstelling van zaken en de bijbehorende woorden. Ik

En toen zagen we dat de strijders in de staalfabriek in Marioepol zich overgaven en dat de fabriek werd ontruimd. Vervuilde, verfomfaaide en vooral dodelijk vermoeide mannen liepen al dan niet strompelend naar buiten.  Slordig verbonden gewonde, soms van pijn kreunende soldaten werden weggedragen op geïmproviseerde draagbaars. Ook werden er

Ik vond dat ik nu wel weer eens iets ‘moois’ mocht schrijven. Na zoveel berichten over de oorlog en alle ernstige verhalen over veteranen, vergeving en dergelijke was ik er wel aan toe om mezelf en daarmee ook mijn lezers weer eens te laven aan iets moois of goeds.Waar zou

Nog even over vergeven. Om precies te zijn, over jezelf vergeven. Hoe komt het dat dat vaak zo lastig is? Zeker wanneer er over en weer verwijten, pijn en spijt zijn uitgesproken is het vaak niet moeilijk om de ander te vergeven en hem of haar weer te zien vanuit

Het viel me op dat ik niet kwaad werd toen ik het fragment zag van het gesprek in Vandaag Inside, waarin Johan Derksen vertelt dat hij na een avondje stappen een door de drank bewusteloos geraakte vrouw naakt achterliet met een kaars tussen haar benen. Hij noemde het een ‘jeugdzonde’