Een bosje rode bieten. Alweer een flink aantal maanden geleden kocht ik het bij mijn groentestalletje aan de dijk en legde het achteloos neer op het aanrecht tussen de prei, witlof, groene kool, bloemkool en alles wat ik nog meer had gekocht. Ik zag het liggen toen ik er gedachteloos langs liep: vier bieten met …
Toen de blanke Zuid Afrikaanse predikant Beyers Naudé, die zich solidair voelde met de zwarte bevolking en het Apartheidsregime bekritiseerde, bij zijn pensionering werd gevraagd of hij nu van zijn welverdiende rust zou gaan genieten, antwoordde hij: “Hoe kan ik gelukkig zijn zolang er nog zoveel mensen om mij heen lijden?” Deze opmerking maakte diepe …
In mijn blog van 14 oktober ‘Voor vrede’ liet ik weten dat ik kaarten had gekocht voor een concert van Masha Vadat, begeleid door het Amsterdam Synfonietta. In de Verkadefabriek in Den Bosch; een prachtig mooi verbouwd oud fabrieksgebouw van Verkade, waar je niet alleen films, toneel en concerten kunt bezoeken, maar ook heerlijk kunt …
Vandaag weinig woorden.Omdat ik weinig woorden had.De eerste dagen van deze week was dat, omdat ik nog verstomd was door alles wat er zich in de wereld afspeelt.Later was dat, omdat ik me voorbereidde op de open dag van het kunstrondje van vandaag: 5 november. Dagenlang zat ik op mijn kamer ‘woord-blokjes’ te maken, want de …
En toen gingen we beide onderuit. Jan had er een nachtmerrie over en ik lag urenlang wakker en zag steeds maar weer beelden uit de uitzending van Ruben Terlouw over dr. Denis Mukwege in Congo. Na de documentaire over de gewelddadige onderdrukking van de rebellerende vrouwen en meisjes in Iran die ik de dag ervoor …
When we change our daily lives – the way we think, speak and act – we change the world. Ik kwam de afgelopen week deze uitspraak van Thich Nhat Hanh tegen en daardoor voelde ik me bemoedigd om in deze tijden van overal opvlammende woede, iets te citeren uit mijn eigen boek Boos. Opmerkelijk is, dat …
Overmand ben ik.Overmand als iedereendoor de berichten en de beelden van wat er zich afspeelt in en rondom de Gaza-strook. Niet te bevatten is dit.Niet om aan te zien.En toch elke dag de krant en steeds weer de journaals.Iedereen ziet de beelden van de ravage,hoort de geluiden van de verschrikking,houdt zijn hart vastvoor wat nog gaat komen.Ook …
De afscheidsbijeenkomst voor mijn vriendin was mooi. De toespraakjes waren ontroerend en de muziek was prachtig en heel betekenisvol. Voor mij ook heel verrassend. Ik had altijd wel een piano zien staan in haar huis, maar ik heb nooit geweten dat ze de gymnopedies van Satie had gespeeld. En dat ze dat vroeger vaak had …
Afgelopen zondagmiddag was ik op het verjaardagsfeest van een dierbare vriendin. Het was een prachtige zonnige middag, zo’n herfstige middag met warm, mild zonlicht. Er werd een klein concertje gegeven door een blazersensemble en mijn vriendin zong een stuk mee: ‘My heart’s in the Highlands’ van Arvo Pärt, een prachtig verstilde compositie met een grote …
Alweer een poosje geleden ben ik eens gaan rommelen in alle ‘schrijfsels’ die ik heb liggen. Ik wilde wel eens zien wat ik in mijn leven zoal bij elkaar heb geschreven. Er stond natuurlijk die hele rij dagboeken, vanaf mijn twaalfde tot nu toe: 66 jaar dus, maar die interesseerden me niet. Het was mij …
IK HERINNER MEdat mijn vader zei: “De suiker zit zeker nog in de pot?” Ik was met mijn vader ergens op bezoek en we kregen een kopje koffie aangeboden. Ik zal een jaar of tien, hooguit twaalf zijn geweest, maar hoe jong ik ook was, ik herinner me dat hij dit zei en dat ik …
IK HERINNER MEdie vlinders. Al die vlinders.Ze vlogen over het Grote Grasveld bij de boerderij waar we toen woonden. We hadden het gazon achter het huis ‘Het Grote Grasveld’ genoemd, omdat het heel groot was in de ervaring van onze kinderen met hun nog kleine kinderbeentjes. Vanaf de ene naar de andere kant van het gazon …
IK HERINNER ME dat ik niet zoveel op had met de kleine zeemeermin. Beter gezegd: ik vond haar sentimenteel en dweepziek. En vooral stom. Wie laat nu zijn tong afsnijden in ruil voor een paar benen waarmee je niet eens fatsoenlijk kunt lopen, omdat ze eindigen in twee voeten die verschrikkelijk zeer doen wanneer je erop …
IK HERINNER ME dat ik in het rieten mandje zit, achterop de fiets bij mijn moeder. Die had je vroeger: rieten mandjes die dwars op de bagagedrager van een fiets gezet werden. Een kind dat erin zat keek tijdens de fietstocht dus niet naar voren of naar achteren, maar opzij. Het mandje waarin het kind …
Kijk nou! In ons kleine stadstuintje vliegt een libel! Hij vliegt met van die pijlsnelle, rukkerige bewegingen, kris kras, links rechts, over de vijver. Je kunt hem nauwelijks zien. Pas als hij even op een blad van de lissen gaat zitten, zie ik hem duidelijk; een klein, ragfijn, bijna doorzichtig insect. Laatst las ik dat …
Ik stond er helemaal niet bij stil toen ik in mijn laatste blog schreef over een hondenriem die over het trottoir was gespannen, maar meteen de eerste reactie op die blog verwees ernaar: ik beschrijf vrijwel exact dezelfde situatie in de boeken ‘Ruzie’ en ‘Boos’ om duidelijk te maken hoe boosheid ontstaat. In de Opleiding …
Ik zie het meteen als we de hoek omslaan en de Gasthuisstraat inlopen: de weg is versperd. Dat wil zeggen: een meter of dertig verderop is een soort draad over het trottoir gespannen. Dwars er overheen. Mijn metgezel ziet niets en babbelt druk verder. Ik vraag me af wat het voor draad kan zijn, maar al …
Even terug naar vorige zondag, 25 juni. Ik publiceerde toen een blog die ik had geschreven naar aanleiding van een reactie van een lezer, die zich erover verwonderde dat ik in mijn blog ‘Willen en doen en doen en willen’ (van 18 juni) schreef, dat ik de vraag ‘wie ben ik?’ een irritante vraag vond. …
