En toen zagen we dat de strijders in de staalfabriek in Marioepol zich overgaven en dat de fabriek werd ontruimd. Vervuilde, verfomfaaide en vooral dodelijk vermoeide mannen liepen al dan niet strompelend naar buiten. Slordig verbonden gewonde, soms van pijn kreunende soldaten werden weggedragen op geïmproviseerde draagbaars. Ook werden er doden naar buiten gedragen. Er …
Ik vond dat ik nu wel weer eens iets ‘moois’ mocht schrijven. Na zoveel berichten over de oorlog en alle ernstige verhalen over veteranen, vergeving en dergelijke was ik er wel aan toe om mezelf en daarmee ook mijn lezers weer eens te laven aan iets moois of goeds.Waar zou ik het eens over hebben? …
Nog even over vergeven. Om precies te zijn, over jezelf vergeven. Hoe komt het dat dat vaak zo lastig is? Zeker wanneer er over en weer verwijten, pijn en spijt zijn uitgesproken is het vaak niet moeilijk om de ander te vergeven en hem of haar weer te zien vanuit je hart en je liefde. …
Het viel me op dat ik niet kwaad werd toen ik het fragment zag van het gesprek in Vandaag Inside, waarin Johan Derksen vertelt dat hij na een avondje stappen een door de drank bewusteloos geraakte vrouw naakt achterliet met een kaars tussen haar benen. Hij noemde het een ‘jeugdzonde’ en vertelde het, om duidelijk …
Mensen doen elkaar van alles aan. Er wordt klein en groot leed veroorzaakt doordat mensen zich onzorgvuldig, grof of zelfs wreed gedragen. Zeker in deze tijden van oorlog en geweld gebeuren de meest vreselijke dingen, maar ook in het gewone leven ontstaan conflicten en pijnlijke misverstanden. Hoe moet je daarmee omgaan? Moeten en kunnen mensen …
Nu de berichten over de oorlog in Oekraïne steeds gruwelijker worden, moet ik denken aan de documentaire ‘First Kill’ van Coco Schrijber, waarin twee Vietnam-veteranen worden geïnterviewd. Op de vraag “Hoe is het om iemand te doden?” antwoordt de ene, een zwarte, energieke, intelligent uitziende man (ik citeer en vertaal hem letterlijk): ”Vreemd, omdat het iets …
Tja, geweld is van alle tijden. De Romeinen konden er ook wat van. Al zag ik in een documentaire waarin het doen en laten van de Romeinen tot in de pietluttigste details werd nageplozen, dat er bij kruisigingen geen spijkers werden gebruikt, maar dat de polsen van misdadigers met touwen werden vastgebonden, toch blijft dit …
Vroeg wakker geworden omdat ik vroeg naar bed was gegaan. En nog een uur vroeger dan anders, vanwege de zomertijd. Ik zie op mijn kamer de lucht geel/groen worden: het zal niet lang meer duren of de warme oranjerode gloed van de opkomende zon zal deze koele kleuren verjagen.Ik loop de trap af naar de …
Weggeslagen uit mijn heldere hoofd door de bommen in Marioepolen de mensen die daar overleven in een onleefbare hel,opgeschrikt uit mijn innerlijke rustdoor de eindeloze stromen vluchtende ontheemden, kijk ik als vanaf een grote afstand naar mijn eigen leven. En ik zie hoe rijk en overvloedig dat isin vergelijking met hen en met de armen en …
Een dierbare vriend vertelde over een conflict met zijn twee zussen. Ze hebben onenigheid over de huisvesting van hun demente moeder. De vader heeft haar laten opnemen in een verpleeghuis, maar de zussen willen haar weer terug naar huis halen en beweren dat ze daar met wat extra verpleeghulp heel goed kan blijven wonen.De vader …
Het eerste wat mij overkomt als ik oorlogsbeelden uit Oekraïne zie, is dat de schrik me om het hart slaat en meteen daarna verplaats ik me naar wat ik zie. Zie ik foto’s van kapotgeschoten straten, dan stel ik me voor hoe het is om daar te lopen. Rampzalig! Zie ik een filmpje over een …
Vorig week had ik een blog geschreven over het ‘innerlijk kind’ en het probleem dat ik heb met dat begrip. Ik hoefde alleen nog maar op de knop ‘publiceer’ te klikken en hij zou op de site staan. Maar toen was er de inval in Oekraïne. Die overweldigde me zo, dat mijn ‘probleem’ met het …
Vrijdagavond in het NOS journaal beelden van de inval in Oekraïne: vluchtende mensen. Lange rijen voor pin-automaten. Verstopte autowegen. Wanhopige ouders met angstige kinderen. Mensen in tranen. Mensen in schuilkelders, in gangen van de metro. Schreeuwende, woedende mensen. Gewonde, bloedende mensen. Beelden van brandende huizen, verwoeste tanks, gesneuvelde soldaten. Geluiden van inslaande granaten, geweerschoten. Zaterdagochtend …
OVER TIJD 61982. Op de een na laatste tree van de trap verlies ik -God mag weten waarom- mijn evenwicht en ik stort achterover naar beneden. Ogenblikkelijk sluit de tijd zich om me heen als een stevig net van uiterst traag verlopende secondes. Daardoor val ik heel langzaam. De ruimte rekt zich tot een oneindige …
“Hoor eens even hier, mannetje, dan zal ik je iets aan je verstand peuteren wat je nooit meer mag vergeten!” had ik willen zeggen. “Jij hebt geen énkel recht van spreken. Jij bent in je hele leven nog niet één, zelfs niet een hálve dag ongesteld geweest!” Want daar ging het over: ergens in de een …
Ik wil een blog schrijven over emoties en de verwarring die ze vaak veroorzaken; ik las een column over vernedering en daar wil ik graag mijn commentaar op geven; ik wil heel graag een aantal van mijn ‘bladen’ laten zien met teksten over de ziel; er staan op mijn bureaublad nog een paar half afgeschreven …
Of ik verdrietig ben na het overlijden van Thich Nhat Hanh?Nee. Om eerlijk te zijn kan ik met de beste wil van de wereld geen verdriet vinden in mezelf. Daarvoor is de dankbaarheid te groot.Bovendien ís Thay voor mijn gevoel helemaal niet overleden, in de zin van dat hij weg zou zijn. Ja, zijn lichaam …
MORNING OF PEACE Treading the path that leads to the moon,I look back and can’t stop marveling.I see the bubble of water on the immense ocean of space.It is the earth, our green planet,her sumptuous beauty sparkling and proud,yet oh so fragile.In her, I discover myself. Walking mindfully on the earth,a grassy path,my feet make …
