Bij de afgelopen open dag van het Kunstrondje waren er niet al teveel bezoekers, maar de mensen die langs kwamen hadden allemaal een open oog voor wat er te zien was en er ontstonden daardoor hele leuke gesprekjes. Heel prettig, zo’n zondag.
Ik verkocht trouwens niets.
Zelfs geen ‘woordblokje’ of ‘wenskaart’, wat meestal toch wel gebeurt.
Wel waren er twee vrouwen die na hun bezoek bij de uitgang van ons tuintje naar afgevallen bladeren zochten die daar onder de boom liggen.
Een amber-boom. We hebben hem zelf geplant en uitgekozen, omdat hij in de herfst prachtig verkleurt en niet erg gevoelig is voor ziektes volgens de kweker.
En inderdaad, hij groeit zeer voorspoedig en ook dit jaar kleurt hij weer fantastisch!
Oh, wat zijn herfstbladeren toch mooi! Ik heb er in de afgelopen jaren al heel veel verzameld en gedroogd. Een beetje te veel. Ik schreef in 2022 al een blog over herfstbladeren die ik bij bosjes mee naar huis nam, hoewel ik mezelf ook toen al had voorgenomen om er geen enkele mee te nemen.*) Dus nu heb ik er zoveel, dat ik mezelf dit jaar ten strengste had verboden om er ook nog maar één mee naar binnen te nemen. Er wordt geen enkel blad meer gedroogd!
Een heel verstandig besluit, maar wel heel jammer.
Als een soort troost voor mezelf heb ik dit jaar daarom alle bladeren die van de boom vielen op de grond laten liggen, in plaats van ze zo nu en dan weg te vegen.
Daardoor groeide er in de loop van de afgelopen maand een prachtig rood-oranje-geel tapijt onder de boom. Iedere dag anders, iedere dag ook iets dikker omdat er nog steeds iedere dag weer wat bladeren bij komen, en vooral: iedere dag weer prachtig om te zien.
En daar zaten die twee vrouwen dus in te rommelen, in dat herfst-tapijt. Ze pakten bladeren op, keerden ze om en om en verbaasden zich over de mooie kleuren en vormen die op die manier tevoorschijn kwamen. Toen ik ze zo bezig zag haastte ik me om er aan mee te doen. Het voelde alsof zij voor mij in de plaats de bladeren mee gingen nemen. Zij mochten dat wel en ik ging gewoon meedoen en de mooiste uitzoeken!
En zo waren we met zijn drieën een hele poos bezig. We waren verrukt van alle mooie kleuren, de prachtige nerven, alle tinten van donkerrood via helder en lichter rood naar oranje en geel. “Kijk nou eens hoe mooi deze is.” “Ja maar zie nou deze eens! Zie je die nerven?” “Deze heeft nog een paar knal-groene vlekken.” “En deze dan! Zo donkerrood heb ik nog nooit gezien.” We bleven maar zoeken en kijken. We waren als kinderen in een toverbos.
Uiteindelijk vertrokken de vrouwen met ieder een boeketje bladeren in de hand. Eigenlijk geen bladeren, vonden we, maar stuk voor stuk prachtige kunstwerkjes!
Wat een leuk einde van deze open dag; niks verkocht, maar veel gegeven. Toen ik het hekje sloot en door de bladeren terug naar huis ritselde, voelde ik me de tevreden eigenaar van ‘Atelier Natuur-kunst’.
*) https://riekjeboswijk.nl/herfst/
Hi Riekje,
Wat een leuk verslagje!
Wij hebben gisteren langs onze waterkant 1 boom en 6 heesters geplant.! zij maken momenteel kennis met 6 Bft wind. Eerder hebben we een grote boom moeten omhakken die dood ging en naast die plek hopen we op weer mooie nieuwe bladeren. Wij genieten dagelijks van ons mini-bos.
Heel veel plezier nog in jullie mini-bos!
Dag Riekje, wat een mooie kunstwerkjes. Dankjewel.
De herfst duurt altijd maar even dus geniet ik ook maar zoveel mogelijk van de kleurenpracht en er liggen hier ook bladeren op een schaal; een herfsttafereel met een lantaarntje erbij.
Veel plezier met alle voorbereidingen!
Klopt, de herfst duurt maar even, maar doordat het de laatste weken eigenlijk weinig waait, blijven er toch heel lang heel veel bladeren hangen.
Leuk: een herfsttafereel met een lantaarntje erbij. Doet me denken aan dat we vroeger altijd ‘herfst-tuintjes’ maakten: bakjes met een bodem van mos, met daarop eikeltjes, allerlei besjes en rozenbottels, afgevallen blaadjes en als het even kon ook paddestoelen. Ik vond dat elk jaar weer leuk om te maken!
Dag Riekje, heel fijn, je diepe aandacht voor die prachtige herfstbladen…
Thay zegt: geluk is hier en nu!
Fijne dagen met de vrienden die bij je zullen zijn om je nieuwe boek te ontvangen.
Warme groet ook aan Jan van Margriet
Dankjewel voor je reactie en voor je goede wensen voor het komende weekend.
Er is nog wel wat voorbereidend werk te verzetten, maar ik verheug me er nu al op iedereen te zien die zich heeft aangemeld.
Goeiemorgen Riekje,
Ja, ik kan me die blog nog goed herinneren. Waar jij naar beneden keek en de bladeren bewonderde, keek ik naar boven en verwonderde me over het vele blad wat nog aan de bomen hing.
Sindsdien heb ik ook leren kijken naar de schoonheid van het afgevallen blad.
Sinds augustus woon ik in een leuke kleinere hoekwoning met een eigen oprit naast mijn huis. Naast die oprit staat een grote eik, een boom die ik nog niet kan benoemen een hazelaar en verschillende heesters. Het voelt alsof ik langs een bosrand woon en geniet daar dan ook enorm van.
En toen werd het herfst en moest ik bladeren gaan vegen.
Gisteren voor de derde keer mijn achtertuin (die nu nog vol met tegels ligt en vlg voorjaar een echte tuin mag gaan worden) en de oprit aangeveegd.
Ik vind dit eigenlijk best wel een leuke klus; het geeft me rust in mijn hoofd en gisteren ontdekte ik dat langs de randen, waar het blad zich had opgehoopt, nu al een klein deel was gecomposteerd. Het krioelde van de wormen en insecten die hun best deden om dit “herfstgoud” om te zetten in nieuwe voeding voor het volgende jaar.
Vandaar dat ik zo makkelijk mijn schep in de grond in m’n voortuin kon zetten om er wat heesters uit te halen.
Ik was blij verrast, omdat het hier voornamelijk taaie klei is.
Ik woon dus inmiddels op vruchtbare bosgrond. Waar ik voorheen altijd wat last had van weemoed als de blaadjes van de bomen vielen, geniet ik nu van al dit wonderlijke moois.
Overigens vind ik het heel jammer dat ik volgende week niet bij je boekpresentatie kan zijn.
Het is te ver voor mij met OV vanuit Noord Holland.
Héél veel succes met de presentatie en ik ga je boek zéker lezen.
Ik houd ook van vegen! Soms veeg ik in onze huiskamer de vloer, die van gegoten cement is in plaats van dat ik de stofzuiger pak. Ook in de keuken (een tegelvloer) veeg ik altijd. Ik heb speciaal daarvoor zo’n franse veger uit Frankrijk meegenomen. Ik vind vooral het geluid mooi.
Ik heb vorig jaar een plastic zak gevuld met bladeren, een paar gaten onderin gemaakt en die gewoon achterin de tuin gelegd zonder er verder iets aan te doen. Toen ik daar een poosje geleden in keek, bleken die bladeren al bijna gecomposteerd te zijn! Ik heb ze een beetje omgeschept, en verwacht eigenlijk dat dit volgend voorjaar wel compost kan zijn. Kijk, dat vind ik nou echt leuk!
Goedemorgen Riekje,
Zo’n herkenbaar verhaal. Die verwondering steeds van al dat moois. En inderdaad steeds weer een bosje schoonheid mee naar huis. Heerlijk wat je beschrijft
Nu heb ik laatst, eindelijk het blaadje, gevonden waar ik al heel lang naar op zoek was.
Het is een prachtig donkerrood kleurig blad met okergele verkleuring in de richting van de nerven mee. Het lijkt daardoor alsof er bij wijze van spreken zaden in het blad zitten.
Ik heb er zo lang naar gezocht en wist de naam niet.
En nu trof ik ze op een wandeling in de buurt van Val Dieu. En ik kon nu via plantnet de naam achterhalen. Het blijkt de pruikeboom te zijn.
En wat zag ik tot mijn grote verbazing deze week in mijn eigen buurt?
De pruikeboom.
Nu pluk ik elke keer als ik langs loop een paar blaadjes om te drogen. De gevallen blaadjes zijn helaas elke keer te snel opgekruld en daardoor niet meer goed heel te houden bij het drogen.
Het zijn alleen de bovenste blaadjes in de struik die deze kleureffecten hebben. En van onderaf gezien tegen het licht in zijn ze ook prachtig.
Ken je ze?
Groet en waarschijnlijk tot gauw!
Edieth
Nee, ik ken de pruikenboom niet. Ik heb hem daarnet even gegoogled, maar ik heb hem volgens mij nog nooit gezien.
Grappig, dat jij hem nu tegenkomt in je eigen buurt. En wat bijzonder dat je ook van onderaf tegen het licht in kijkt om de blaadjes te bekijken. Als kind hield ik bij het bloemen plukken heel vaak mijn boeketje bloemen tegen de lucht en keek ik er van onderaf naar. Dan was het nog mooier vond ik.
Lieve Riekje
Wat heerlijk dat blad van jullie mooie boom!
En hoe herkenbaar. Nooit gedacht dat zo veel mensen van herfst blad houden.
Heerlijk en dan het bos in. Wandelen en slenteren
door het herfst tapijt!
Lieve groet Helga
En dan niet alleen genieten van de kleuren, maar ook van het geluid….
Nog veel mooie wandelingen toegewenst!
Mooi….
Dankjewel voor het delen.
Heel graag gedaan!
Ha die lieve Riekje, ik wandel elke dag met onze hond Guus in bosachtig gebied. Je ziet er de mooiste bomen en de mooiste bladeren. De geur van herfstbladeren is een waar parfum, want uniek en geheel eigen aan de elke keer weer prachtige herfst. Soms speelt de zon met de kleuren van de verschillende bladeren en creëert een waar oogstrelend schouwspel waar je als mens niet zelden rustig en stil van wordt. Dank voor je mooie woorden en waaruit blijkt hoe gelukkig je kunt zijn met kleine menselijke gebeurtenissen met toch heel veel inhoud. Met veel warme groet, ook voor Jan, Peter
Peter, wat schets je met mooie bewoordingen een prachtig beeld van je herfstwereld. Een mens en zijn hond in het warme tafereel, voor mij zo herkenbaar. Dank.
Fijn om weer eens wat van je te horen Peter. En wat geef je een prachtig beeld van je herfstwandelingen met je hond.
En ja, het zijn dit soort kleine ontmoetingen met mensen die zoveel warmte en kleur geven aan het ‘gewone’ dagelijks bestaan.
Lieve Riekje, wat mooi.
Je hebt jezelf verboden om dit jaar weer herfstbladeren aan je verzameling toe te voegen, maar slinks manifesteerde je liefde voor die bladeren zich toch. Die liet zich niet insnoeren: een groeiend herfsttapijt met daarop ‘spelende’, genietende vrouwen. Ik zie het glimlachend voor me.
En, vanochtend reed ik in Naarden door lanen omzoomd door donkere skeletten van bomen, die fel afstaken tegen gouden bladeren die zich in de windstilte nog vast konden houden aan de donkere stammen: de natuur creëerde pure kunst, zó mooi. Zo heel mooi.
En wat een geschenk dat we ervan kunnen genieten.
O ja, die ‘skeletten’ die je noemt, die zag ik gisteren ook toen we naar Arnhem reden. Inderdaad: wat zie je de stammen nu goed doorschemeren door de nog aanwezige bladeren door. Indrukwekkend mooi vond ik. Inderdaad; werkelijk een geschenk.