De nieuwste blogberichten

Wat was er eerder; de beslissing om januari helemaal ‘leeg’ te houden of mijn rugpijn? Want dat is wat ik vandaag wil laten weten: ik heb besloten om de maand januari helemaal leeg te houden. Heb ik dat besloten vanwege de rugpijn van de afgelopen weken? Dat lijkt heel waarschijnlijk,

En toen schoot het erin. Pijn in mijn rug.Eerst een klein beetje, nog goed te verdragen met zo nu en dan een paracetamolletje, maar op de wat langere duur steeds meer, tot zoveel, dat ik mijn toevlucht moest nemen tot bijna de maximale dosis om de dag nog enigszins door te

Zaterdagmiddag, 5 uur.Al maanden geleden nam ik me voor om op de zondag voor kerst het Agnus Dei, uit de mis in G groot van Francis Poulenc te laten horen, een van mijn lievelingsstukken waarbij ik van alles ervaar.Als het stuk begint, hoor ik in de eenzame stem van de

Terwijl ik de deur van de apotheek open om naar buiten te gaan, zeg ik tegen de vrouw die me heeft geholpen: “Alleen al het idee dat ik deze pillen in huis heb, maakt dat ik ze niet nodig heb.” Zij lacht instemmend en vol begrip: “Ja, zo werkt het.

Zoals alle kinderen kregen wij vroeger met sinterklaas altijd cadeautjes en snoep. En dat was in de na-oorlogse tijd best bijzonder, want er viel niet veel te geven: al het geld was nodig voor de opbouw van een nieuw bestaan na de oorlogsjaren. Er bleef niet veel geld over voor cadeautjes.

In maart van dit jaar betrapte ik me erop dat ik het eigenlijk niet zo prettig vond dat het ’s avonds steeds langer licht bleef en we de gordijnen ‘s avonds niet meer dichttrokken. Ik besteedde er zelfs een blog aan, waarin ik schreef hoe prettig het is om te

Woensdag, 20 november.Ik ga geen blog schrijven, omdat ik het veel te druk heb met de voorbereidingen voor de presentatie van mijn nieuwe bundel.Maar toch nog even dit. Toen ik vanochtend zag dat het sneeuwde, herkende ik het. Vies, guur, koud weer! Regenbuien, zo nu en dan een klein dekentje

Bij de afgelopen open dag van het Kunstrondje waren er niet al teveel bezoekers, maar de mensen die langs kwamen hadden allemaal een open oog voor wat er te zien was en er ontstonden daardoor hele leuke gesprekjes. Heel prettig, zo’n zondag.Ik verkocht trouwens niets. Zelfs geen ‘woordblokje’ of ‘wenskaart’,

Wat leuk, ik las vrijdagochtend een column van Bert Keizer *) over een vraag die iedere keer bij me opduikt als ik baby’s zie. Ook bij ‘wildvreemde’ baby’s die ik bijvoorbeeld op straat of in de supermarkt tegenkom. Ik kan niet laten om altijd even naar die baby’s te lachen

IK HERINNER ME dat we ergens in de jaren 70 van de vorige eeuw naar een lezing van de Dalaï Lama gingen, die zou plaatsvinden in een kerk in Amsterdam. Ik verheugde me er erg op dat ik straks naar de zo indrukwekkende Dalaï Lama zou luisteren en ik stelde me

We gingen gisteren naar Four Daughters, een film van Kaouther Ben Hania. De film vertelt het verhaal van een Tunesische moeder en haar vier dochters. De oudste twee sluiten zich in hun puberteit aan bij IS, dat in die tijd net in opkomst is en luid van zich laat horen

Na de zoveelste dag samen met Jan stevig doorgewerkt te hebben aan mijn ‘blog-bundel’, word ik ’s nachts half wakker, hoor het woord ‘Ikigai’, en slaap daarna meteen weer in. Na een paar uur gebeurt dit nog een keer en weer later nog eens. Vreemd, ik hoor alleen maar dat

We zijn ermee begonnen! Met het bundelen van mijn blogs. Dat wil zeggen: het bundelen van een aantal van mijn blogs. Allemaal zou teveel zijn: ik heb er vanaf augustus 2020 bij elkaar186 geschreven. Je zou het een product van de covid-pandemie kunnen noemen. Het was me al eens gesuggereerd dat

Op de middelbare school vroeg de leraar Nederlands ons eens wat we later wilden worden of doen. Mijn antwoord was toen dat ik levensliederen zou willen schrijven zoals Brecht. En sprookjes. Nu ik er bij stilsta: best wel bijzonder voor een meisje van ongeveer veertien. Maar hoe graag ik dit ook

Oh, wat waren ze mooi, die laatste zomerdagen vorige week. Wat heb ik genoten van die lange warme dagen. En vooral: wat was het fantastisch, die invasie van vlinders in de tuin. Bij tientallen zaten ze op mijn vlinderstruikje. Elk op een eigen bloempluim. Het viel me op dat ze

“Ach ja, het leven gaat door” schreef ik twee weken geleden. En ook, dat het daarna behoorlijk druk zou worden met de voorbereidingen voor het kunstrondje XXL op 31 augustus en 1 september.Vorig jaar deed ik dat met heel veel plezier en inspiratie. Het kostte me geen enkele moeite om

En toen bleek er het weekend na de afscheidsbijeenkomst van mijn vriendin, die we de hele week ervoor in gezamenlijkheid en met alle respect voor haar leven en haar dood hadden voorbereid, plompverloren een behoorlijk grote kermis te staan op het parkeerterrein achter de dijk. Vlak bij ons huis. Er

Onze dierbare vriendin werkte aan een serie van 7 ‘hemelboten’. Hemelboten zijn boten die de Egyptenaren hun doden meegaven in hun graf, zodat zij zich konden verplaatsen naar en in het hiernamaals. 4 waren er al klaar. Pas geleden had ze, op haar bijna twee-en-tachtigste, voor de tweede keer een

Een vriendin was met haar dochter en kleindochter in een all-inclusive resort in Tunesië en een vriend reisde met zijn partner per cruise-schip naar Australië, omdat ze niet wilden vliegen. De verhalen over hun verblijf in het resort en op het schip waren natuurlijk heel verschillend maar één ding was

We zouden dinsdagavond na het avondeten naar ons huis in Frankrijk rijden. Zeven uur vertrekken; kwart over tien daar aankomen. Heel goed te doen.Nu is vertrekken voor mij altijd een ‘dingetje’, zelfs als ik naar een bekende plek ga. Ik ‘verkas’ nu eenmaal niet graag. Ik moet me altijd danig

Toen ik de boodschappen uitpakte legde ik de rode kool even achteraan op het aanrecht. En ik liet hem daar drie, misschien wel vier weken liggen. Of wie weet nog wel langer.Ik vond het wel leuk om hem daar steeds weer te zien liggen. Het was zo’n mooi, kogelrond, intens

Even terug naar mijn eerste blog over papavers. Dat verhaal begon in onze tuin in Gameren en eindigde met de klaprozen op de slagvelden van WOI. Een beetje triest, dus ik sloot als een soort troost een link bij naar die prachtige muziek van Purcell: Dido’s lament. Toch aarzelde ik

Ik heb iets met papavers. Dus ik schrijf er nog een keer over, hoewel ik dat in 2021 ook al deed. De blog die ik toen schreef eindigde bij de papavers op de velden van WO1, eigenlijk best wel treurig. https://riekjeboswijk.nl/papavers/ Deze keer wil ik het vooral hebben over de

Ik werd in mei twee keer wakker met het melodietje van ‘De Alwetende’ in mijn hoofd; een triomfantelijk fanfare-achtig melodietje. Het werd altijd gespeeld in het programma ‘Even tot hier’, wanneer aan het eind van de show uiteindelijk de winnaar uit de bus kwam: de persoon die alle vragen die

13 juni 2024Het is me vaak opgevallen dat ik me in de zomer, als de zon schijnt en het lekker warm weer is, niet voor kan stellen dat het een half jaar later winter zal zijn, en dus koud. Misschien vriest het dan wel. Onvoorstelbaar!Maar ja hoor, in de winter

In een reactie op mijn blog ‘Sorry zeggen?’ schrijft Yke Radema het volgende: Lieve AllemaalMijn leven heb ik af te sluiten omdat ik ongeneeslijk ziek ben. IK weet niet wat mij nog gegeven is en het is een geschenk dat ik nog tijd heb gekregen ook al kan dit de

Ze vertelde me dat haar partner haar heel erg had gekwetst en dat ze had geëist dat hij zijn excuses aanbood. Ze wilde dat hij ‘sorry’ zei.  En wat ik daar van vond. Het eerste wat er in mij opkwam was een wedervraag: “Denk je dat een eventueel ‘sorry’ van

Hoera! Het sekte-meldpunt dat begin 2020 vanwege bezuinigingen werd gesloten, gaat weer open. Midden 2025 zal het mogelijk zijn om dag en nacht (eventueel anoniem) te chatten met professionals. Zij kunnen mensen die in sektes verzeild zijn geraakt, helpen om die sektes te verlaten en samen met hen een weg

Al een hele poos geleden snoeide ik mijn verveine-struikje; de struik die ons ieder jaar weer heel veel lekkere thee geeft. Het is een vrij onaanzienlijk struikje, maar hij trotseert iedere winter manmoedig de vorst en loopt ieder voorjaar weer enthousiast uit. Maar voor die tijd moet hij even gesnoeid

Ik zit op mijn balkonnetje in de ochtendzon en ik luister.Ik luister naar de klokken van de Sint Maarten die de komende dienst inluidenzoals ze dat iedere zondag doen als er een dienst is.Een kwartier lang. Er zijn twee klokken, een grote met een zwaar bronzen geluid en eentje met een lichtere