De nieuwste blogberichten

In een droom die ik een aantal weken geleden had, besloot ik om naar huis te gaan. De volgende dag nam ik dat besluit over in mijn waak-bewustzijn: ik wilde het echt gaan dóen. Ik gaf mezelf de opdracht, stelde me het doel, om naar huis te gaan. Thuiskomen, dat

Ruimte maken. Nagaan wat niet meer gebruikt wordt, wegdoen wat overbodig is, besluiten wat nog de moeite van het bewaren waard is. Maar ook: overwegen welke bezigheden iets toevoegen, welke activiteiten inspireren, wat eigenijk alleen maar tijdvulling is, om niet te zeggen tijdverspilling.Iemand zei: “Ruimte maken is het bureaublad van

Nu ik niet meer iedere week een blog hoef te schrijven heb ik zóveel tijd over, dat ik met gemak een blog kan schrijven! Zeker, als ik er niet over hoef na te denken. …Ik bedoel dit: toen ik de hangmap doorneusde waarin ik interessante artikelen bewaar die mogelijk een onderwerp

Kijk nou! Dit is een grijp-arm van mijn passiebloem. Of is het een vinger van een hand? Ik houd het op een grijp-arm.  Wat mooi! Ik kan niet nalaten er een foto van te maken. En nog een en nog een…. Soms komt hij zichzelf tegen; een andere grijparm. Die

De droom waarin ik in mijn auto eindeloos lang ronddool op allerlei kleine, kronkelende weggetjes, op zoek naar een station, eindigt totaal onverwacht met een gedachte die door me heen bliksemt: “Maar ik hoéf helemaal niet met de trein. Ik heb een goede auto met een krachtige motor. Ik heb

Ik bladerde in oud werk en stuitte ik op een toneelstukje dat ik ooit eens heb geschreven omstreeks 1970. Dat was de periode waarin ik heel veel aan toneel deed. Niets leuker dan toneelspelen en niets leuker dan het piepkleine Vestzak-theatertje waarin we toen speelden. Het publiek zat daar op

Ongeveer 2009. Mijn dochter belt op om me te vertellen dat haar baby voor het eerst duimt. Dat ziet er zo schattig uit. En wat het nog aandoenlijker maakt is, dat ze niet alleen genoeglijk op haar duim sabbelt, maar ook een aaiend gebaar over haar hoofdje maakt. “Als ze

Het hoort kennelijk bij de tijd van het jaar, want in 2021 schreef ik in februari een blog over de overgang, in februari 2022 schreef ik een blog over menstruatie en endometriose en nu wil ik het weer over de overgang hebben. Deze keer naar aanleiding van de Britse documentaire

Ik moet ze wegdoen.Ik doe er niets meer mee en ik zal er ook nooit meer iets mee doen. Ik heb ze ooit bewaard omdat ik dacht dat onze beide dochters ze zouden willen gebruiken als ze zelf kinderen zouden hebben. Maar dat is niet gebeurd.Begrijpelijk. Toen zij kinderen hadden, waren

Kijk mij nou eens. Ik heb ruzie gemaakt. Op de markt. Met een wildvreemde vrouw. Ik, die nooit ruzie maak en ook nooit ruzie wil maken en iedereen ervan probeert te overtuigen dat ruzie maken heel destructief is en geen enkele zin heeft en die twee boeken heeft gepubliceerd over

Jarenlang deed ik aan yoga, taichi, qigong en Pilates bij verschillende leraren, maar de afgelopen drie jaren deed ik helemaal niets. Eerst omdat de covid-maatregelen het oefenen in kleine groepen verbood en later nog heel lang doordat er in Zaltbommel geen lessen qigong of taichi meer werden gegeven en dat

Oh wat leuk, om zoveel reacties te krijgen op mijn vorige blog over de verwarring omtrent moeten en willen. Heerlijk om zoveel herkenning en meedenken te ontvangen. Veel dank daarvoor. Ik beloofde er nog iets meer over te zeggen en belofte maakt schuld. Dus daar gaan we:  Wat wil ik

In een vraag en antwoord-spelletje dat we met kerstmis deden, kreeg ik de vraag: ‘Waar wil je van af?’ en ik antwoordde zonder ook maar een moment na te denken: van alle drukte in me en om me heen. Ik heb het altijd en eeuwig te druk. Daar wil ik

Om de een of andere reden voel ik me dit jaar meer geïnspireerd om de jaarlijkse zonnewende te vieren, dan de geboorte van Christus. Heb ik teveel gekeken naar documentaires over het onderzoek van het heelal en ben ik overweldigd door de immense grootsheid waarin wij leven? Zou kunnen. In

Ik kijk en luister naar een videofilmpje van de broers Jussen die een stuk van Bach spelen. De eerste trage lage tonen raken me ogenblikkelijk en zetten mijn innerlijke ‘motor’ meteen een standje lager. Er gaat al direct een prachtige rust uit van het stuk. Maar dan, als ik verder

Na de Sinterklaasdrukte leek het alsof het vakantie was. We vierden het feest op zondag, dus maandag was alles weer voorbij. Ik hoefde niet meer na te denken over cadeautjes, hoefde geen grapjes meer te bedenken of gedichten te produceren. Het voelde heerlijk leeg in mijn hoofd. Tenminste, maandag.Maar meteen

Jan en ik vieren vandaag, zondag 4 december, sinterklaas met kinderen en kleinkinderen, dus ik ben deze hele week druk in de weer met cadeautjes, gedichten en surprises. Maar meer dan eerdere jaren, wordt mijn plezier in de voorbereidingen van het feest constant onderbroken door alles wat er tegenwoordig in

Ik las in de krant dat een aantal vrouwelijke politici zo ongenadig werd lastig gevallen op twitter en andere digitale platforms, dat ze hun baan hebben opgegeven. Nu worden vrijwel alle politici lastig gevallen en bedreigd, maar het schijnt dat de scheldpartijen tegen vrouwen door de bank genomen gruwelijker, vernederender

Nu er weer zoveel te doen is rondom abortus wil ik graag de blog te schrijven die me te binnen schoot, toen ik de indrukwekkende documentaire ‘Overtijd’ zag, waarin drie vrouwen vertellen over de abortus die ze hebben ondergaan. (23 juni 2022, NPO3)Hun verhalen komen in grote trekken met elkaar

Alweer even geleden zag ik een serie documentaires over Bill Cosby, wiens ‘The Cosby Show’ ik in de periode van 1980 tot 1990 met heel veel plezier heb gevolgd. Dit televisieprogramma ging over een Amerikaanse zwarte familie waarin hij de vader was van drie kinderen. En wat voor een. Hij

Ik had me nog zo voorgenomen om dit jaar niets van de straat op te pakken. “Houd daar toch eens mee op!” zei ik tegen mezelf. Dus ik liet alle prachtige esdoornzaadjes die overal in de straat voor het grijpen lagen, keurig liggen. En ook alle bladeren, hoe mooi ik

Gesprek tussen vier dames van 72, 76, 79 en 80 jaar. Waar gebeurd. 76 Hoe gaat het nu met je?72 Nou, het houdt niet over. Ik moet het echt rustig aan doen.76 Ja, dat snap ik wel. Er staat minstens zes weken voor een zware hersenschudding. En het gebeurde ongeveer een

‘De werkelijkheid bestaat niet uit losse ‘plaatjes’, het is een film waarin alles en iedereen met elkaar is verbonden, waardoor alles en iedereen elkaar vormt en alles door iedereen is gevormd’ schreef ik aan het eind van mijn vorige blog. Een mooi inzicht. ‘Troostend bijna’ schreef ik en dat meende

Naar aanleiding van wat ik in mijn vorige blog schreef over opruimen en afscheid nemen schiet me een een heel sterke herinnering te binnen. Dat wil zeggen, ik herinner me het gevoel dat me toen overviel nog heel goed, maar wanneer dit gebeurde weet ik niet exact meer. Ik was

Als dingen met elkaar samenvallen beschouw ik dat altijd graag als  ‘schouderklopjes van het universum’. Ik bedoel dit: in de laatste twee weken van mijn ‘blog-vakantie’ werd ik opeens overspoeld door een fikse opruim-woede. Ik ruimde niet alleen mijn keukenkastjes en -laatjes op, maar ik ging ook naar de zolder

Een paar dagen geleden ontving ik een rouwkaart: Berber Steenstra is overleden. Zij schreef wel eens reacties op mijn blogs. Daardoor voelt het voor mij alsof er een lid van deze ‘blog-familie’ is overleden en wil ik haar hier graag kort gedenken.  Bij de rouwkaart was een gedicht ingesloten met

Onze buren in Frankrijk stuurden ons op de Franse nationale feestdag 14 juli een mail met wat zij noemden: Un feu d’artifice de couleurs de notre jardin aujourd’hui pour vous; vandaag een vuurwerk van kleuren in onze tuin voor jullie. Het vuurwerk bestond uit een serie foto’s van de bloemen

Aan het eind van mijn blog ‘het dagelijks verleden ’ (11 december 2021) gebruikte ik het begrip ‘innerlijk kind’. Dat was bijzonder, want ik gebruik dit vrijwel nooit, omdat ik het een verwarrend en zelfs misleidend begrip vind. Het verbaasde me dan ook niet dat ik de dag erna een

Een doodgewone avond waarop ik een doodgewoon wandelingetje maak vanuit ons huis, over de dijk, richting de stadswallen. Het is een drukke dag geweest en ik ben blij, dat er vanaf nu niets meer te doen is. Behalve dan een wandelingetje maken. Ik vind het altijd weer heerlijk om, eenmaal

In mijn vorige blog schreef ik over een aflevering in de t.v.-serie ‘Recht in de ogen’, en ik beschreef daarin het interview met een vrouw die vergeving schonk aan de moordenaar van haar zus. Behalve dat interview, was er in die aflevering ook een gesprek met de ouders van die vermoorde